۲۶۳۱.الكافىـ به نقل از ابراهيم بن صالح ، از مردى از جعفريان ـ: در مدينه ، مردى داشتيم كه به او «ابوقَمْقام» مى گفتند و آدم محروم و بدبختى بود. خدمت ابوالحسن عليه السلام ۱ آمد و از محروميّت و بدبختى خود به ايشان ، شكايت كرد و گفت كه دست به هر كارى مى زند ، گرفتارى اش برطرف نمى شود . ابوالحسن عليه السلام به او فرمود: «در پايان دعاى نماز صبحت ، ده مرتبه بگو: «پاكا خداى بزرگ! از خدا آمرزش مى طلبم و از فضل او درخواست مى كنم».
ابوقمقام گفت: من بر اين امر ، مداومت ورزيدم و به خدا سوگند ، طولى نكشيد كه عدّه اى از باديه نزدم آمدند و به من خبر دادند كه مردى از قومم مُرده و جز من ، وارثى براى او شناخته نشده است و من رفتم و ميراث او را گرفتم و بى نياز شدم.
۲۶۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در نماز آمرزش خواهى ـ: هر گاه در زندگى خود ، مضيقه و در كارهايت ، كُندى [و گِرِهى ]ديدى، حاجتت را به نزد خداوند عز و جل ببر و نماز آمرزش خواهى را وا مگذار. و آن ، دو ركعت است: نماز را آغاز مى كنى و سوره حمد و «انّا انزلناه» را يك بار در هر ركعت مى خوانى. سپس، بعد از قرائت ، پانزده مرتبه «استغفر اللّه » مى گويى . آن گاه به ركوع مى روى و باز ، پانزده مرتبه آن را مى گويى، به شيوه نماز جعفر ـ كه خداوند از او خشنود باد ـ خداوند ـ إن شاءاللّه تعالى ـ تمام گرفتارى هاى تو را برطرف مى كند.
