۰.12138.عنه عليه السلام : أن تَعرِفوهُ بِالسَّترِ و العَفافِ و الكَفِّ عَنِ البَطنِ و الفَرجِ و اليَدِ و اللِّسانِ، و يُعرَفَ بِاجتِنابِ الكَبائرِ الَّتي أوعَدَ اللّه ُ عَلَيها النّارَ مِن شُربِ الخَمرِ، و الزِّنا، و الرِّبا، و عُقوقِ الوالِدَينِ، و الفِرارِ مِنَ الزَّحفِ و غَيرِ ذلكَ، و الدّالّ على ذلكَ كُلِّهِ و السَّاتِر لجَميعِ عُيوبِهِ ـ حَتّى يَحرُمَ عَلَى المُسلِمينَ تَفتيشُ ما وَراءَ ذلكَ مِن عَثَراتِهِ و غِيبَتِهِ، و يَجِبُ عَلَيهِم تَوَلِّيهِ و إظهارُ عَدالَتِهِ في النّاسِ ـ المُتَعاهِد لِلصَّلَواتِ الخَمسِ إذا وَاظَبَ عَلَيهِنَّ وَ حافَظَ مَواقيتَهُنَّ بِإحضارِ جَماعَةِ المُسلِمينَ، و أن لا يَتَخَلَّفَ عَن جَماعَتِهِم وَ مُصَلاّهُم إلاّ مِن عِلّةٍ . ^۱

۰.12139.الأمالي للصدوق عن عَلقَمَةَ : قالَ الصّادِقُ جَعفرُ بنُ محمّدٍ عليه السلام و قَد قلتُ لهُ : يَابن رَسولِ اللّه ، أخبرني مَن تُقبَلُ شهادتُهُ و مَن لا تُقبلُ شهادتُه، فقالَ : كُلُّ مَن كانَ عَلى فِطرَةِ الإسلامِ جازَت شَهادَتُه .
قالَ : فقُلتُ لَهُ : تُقبَلُ شَهادَةُ المُقتَرِفِ للذُّنوبِ ؟ فقالَ : يا عَلقَمَةُ، لَو لَم تُقبَلْ شَهادَةُ المُقتَرِفينَ لِلذُّنوبِ لَما قُبِلَت إلاّ شَهاداتُ الأنبِياءِ و الأوصِياءِ صلوات اللّه عليهم؛ لِأنَّهُم هُمُ المَعصومونَ . ^۲

۰.12138.امام صادق عليه السلام فرمود : او را به داشتن حيا و پاكدامنى و نگهداشتن شكم و شهوت و دست و زبان [از حرام و ناروا ]بشناسيد. و همچنين با دورى كردن از گناهان كبيره، كه خداوند بر آنها وعده آتش داده است؛ مانند شرابخوارى، زنا، ربا خوارى، نافرمانى از پدر و مادر، فرار از ميدان جهاد و جز اينها شناخته مى شود. كسى كه همه اين امور را از خود نشان دهد و تمام عيبهايش را پوشيده نگه دارد ـ به طورى كه كنجكاوى از ديگر لغزشهاى او و غيبت كردن از وى، بر مسلمانان حرام و به دوستى گرفتن او و آشكار كردن عدالتش در ميان مردم، بر آنان واجب و لازم آيد ـ و به نمازهاى پنجگانه برسد، يعنى بر اين نمازها مواظبت كند، و با حاضر شدن در جماعت مسلمانان، آنها را به موقع بخواند و از حضور در جماعت و مصلاّى آنان سرباز نزند، مگر عذرى داشته باشد [او را عادل بدانيد].

۰.12139.الأمالى للصدوق : به امام صادق عليه السلام عرض كردم : اى پسر رسول خدا! شهادت چه كسى قبول مى شود و شهادت چه كسى قبول نمى شود؟ حضرت فرمود : هركه بر سرشت اسلام باشد، شهادت دادنش جايز است. عرض كردم: آيا شهادت گنهكار پذيرفته مى شود؟ حضرت فرمود: اى علقمه! اگر بنا باشد شهادت دادن گنهكاران پذيرفته نشود، در اين صورت جز شهادت پيامبران و اوصيا پذيرفته نخواهد شد؛ زيرا تنها اينان از گناه پاكند.