۰.10726.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عِبادَ اللّه ، إنّ أفضَلَ ما تَوَسَّلَ بهِ المُتَوَسِّلُونَ إلى اللّه ِ جَلَّ ذِكرُهُ : الإيمانُ بِاللّه ِ و بِرُسُلِهِ و ما جاءَت به مِن عندِ اللّه ِ، ... و إقامَةُ الصَّلاةِ فإنّها المِلَّةُ . ^۱

۰.10727.عنه عليه السلام : فَرَضَ اللّه ُ الإيمانَ تَطهيرا مِن الشِّركِ، و الصَّلاةَ تَنزيها عنِ الكِبرِ . ^۲

۰.10728.فاطمةُ الزَّهراءُ عليها السلام : فَرَضَ اللّه ُ الصَّلاةَ تَنزِيها مِن الكِبرِ . ^۳

۰.10729.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : الصَّلاةُ تَثبِيتٌ لِلإخلاصِ و تَنزِيهٌ عنِ الكِبرِ . ^۴

۰.10730.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : فيها عِلَلٌ؛ و ذلكَ أنَّ الناسَ لَو تُرِكُوا بغَيرِ تَنبيهٍ و لا تَذَكُّرٍ للنبِيِّ صلى الله عليه و آله بأكثَرَ مِنَ الخَبَرِ الأوَّلِ و بَقاءِ الكِتابِ في أيدِيهم فَقَط لكانُوا على ما كانَ علَيهِ الأوَّلُونَ؛ فإنّهُم قد كانُوا اتَّخَذُوا دِينا و وَضَعُوا كُتُبا و دَعَوا اُناسا إلى ما هُم علَيهِ و قَتَلُوهم على ذلكَ، فَدَرَسَ أمرُهُم و ذَهَبَ حينَ ذَهَبُوا، و أرادَ اللّه ُ تبارك و تعالى أن لا يُنسِيَهُم أمرَ محمّدٍ صلى الله عليه و آله فَفَرَضَ علَيهِمُ الصَّلاةَ يَذكُرُونَهُ في كُلِّ يَومٍ خَمسَ مَرّاتٍ يُنادُونَ بِاسمِهِ و تَعَبَّدُوا بِالصَّلاةِ و ذِكرِ اللّه ِ لِكَيلا يَغفُلُوا عَنهُ و يَنسَوهُ فَيَندَرِسَ ذِكرُهُ . ^۵

۰.10726.امام على عليه السلام : بندگان خدا! براستى كه بهترين وسيله اى كه متوسّلان به خداوند، جلّ ذِكره، بدان توسّل مى جويند ، ايمان به خداست و به فرستادگان او و بدانچه از نزد خدا آورده اند ... و بر پا داشتن نماز ؛ زيرا كه نماز ، آئين است .

۰.10727.امام على عليه السلام : خداوند ايمان را براى پاك كردن [مردم ]از آلودگىِ شرك واجب گردانيد و نماز را براى دور كردن آنها از كبر .

۰.10728.فاطمه زهرا عليها السلام : خداوند نماز را به منظور دور كردن [انسان] از كِبر واجب فرمود .

۰.10729.امام باقر عليه السلام : نماز موجب تثبيت اخلاص و دورى از كِبر است .

۰.10730.امام صادق عليه السلام فرمود : چون اگر فقط به آمدنِ دين و وجود كتاب (قرآن) در ميان مردم اكتفا مى شد و عاملى نمى بود كه ياد و خاطره پيامبر را در ميانشان نگه دارد ، به همان سرنوشت پيروان اديان پيشين دچار مى شدند. آنها نيز براى خود دينى و كتابى داشتند و عدّه اى را به سوى آيين خود فرا خواندند و در راه آن با آنان جنگيدند، اما با رفتن آن ها، دين و آيينشان هم كهنه شد و از بين رفت. خداوند تبارك و تعالى چنين خواست كه مسلمانان نام و ياد محمّد صلى الله عليه و آله و دين او را از ياد نبرند ؛ از اين رو، نماز را بر ايشان واجب فرمود ، تا روزى پنج مرتبه به ياد او باشند و نامش را به زبان آورند و آنان با نماز و ياد خدا سر بندگى فرود آورند، تا مبادا از ياد خدا غافل شوند و فراموشش كنند و در نتيجه ياد و نامش محو شود .