۹۲۹۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :حَلالٌ بَيِّنٌ و حَرامٌ بَيِّنٌ و شُبُهاتٌ بَينَ ذلكَ ، فَمَن تَرَكَ ما اشتَبَهَ علَيهِ مِن الإثم فهُو لِما استَبانَ لَهُ أترَكُ . ^۱

۹۲۹۶.عنه عليه السلام :إيّاكَ و الوُقوعَ في الشُّبُهاتِ ، و الوَلُوعَ بِالشَّهَواتِ ؛ فإنّهُما يَقتادانِكَ إلى الوُقُوعِ في الحَرامِ و رُكُوبِ كَثيرٍ مِنَ الآثامِ . ^۲

۹۲۹۷.عنه عليه السلام :الاُمورُ ثلاثةٌ : أمرٌ بانَ لكَ رُشدُهُ فاتَّبِعْهُ ، و أمرٌ بانَ لكَ غَيُّهُ فاجتَنِبْهُ ، و أمرٌ أشكَلَ علَيكَ فَرَدَدْتَهُ إلى عالِمِهِ . ^۳

۹۲۹۸.عنه عليه السلامـ مِن كتابٍ لَهُ إلى عُثمانَ بنِ حُنَيفٍ عامِلِهِ على البصرةِ ـ: أمّا بعدُ يا بنَ حُنَيفٍ فقد بَلَغَني أنَّ رَجُلاً مِن فِتيَةِ أهلِ البصرةِ دَعاكَ إلى مَأدَبَةٍ ، فَأسرَعتَ إلَيها ......... فانظُرْ إلى ما تَقضِمُهُ مِن هذا المَقضَمِ ، فَما اشتَبَهَ علَيكَ عِلمُهُ فالفِظْهُ ، و ما أيقَنتَ بِطِيبِ وُجُوهِهِ فَنَلْ مِنهُ . ^۴

۹۲۹۵.امام على عليه السلام :حلالى آشكار وجود دارد و حرامى آشكار و ميان اين دو، شبهه هاست ؛ پس كسى كه آنچه را احتمال گناه مى دهد فرو گذارد ، بي گمان، حرامى را كه برايش آشكار است، بيشتر فرو مى گذارد .

۹۲۹۶.امام على عليه السلام :زنهار از افتادن در شبهات و آزمندى به شهوات ؛ زيرا اين دو امر، تو را به افتادن در حرام و ارتكاب بسيارى از گناهان مى كشانند .

۹۲۹۷.امام على عليه السلام :كارها سه گونه اند : كارى كه درستى آن بر تو روشن است ، پس آن را دنبال كن ، كارى كه نادرستى آن بر تو آشكار است ، پس از آن دورى كن ، و كارى كه برايت مبهم است ، پس آن را به داناى آن وا گذار .

۹۲۹۸.امام على عليه السلامـ در نامه اى به عثمان بن حنيف ، كارگزار خود در بصره ـنوشت : اما بعد ، اى پسر حنيف! به من خبر رسيده كه مردى از جوانان بصره تو را به وليمه اى دعوت كرده و تو به آن شتافته اى . . . پس ، بنگر كه بر سر اين سفره بر چه غذايى دندان مى نهى ، آنچه را كه حلال و حرامش بر تو آشكار نيست ، از دهان بيرون افكن و آنچه را به پاكىِ راههاىِ فراهم آوردنش يقين دارى، بخور .