۹۴۷۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ لرجل مشرك أتبعه لنصرته ـ: اِرجِعْ ، فَلَن أستَعِينَ بمُشرِكٍ. ^۱

۹۴۷۳.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَستَضيئُوا بِنارِ المُشركينَ . ^۲

۹۴۷۴.شرح نهج البلاغة :كانَ خُبيبُ بنُ يِسافٍ رجُلاً شُجاعا، و كان يَأبَى الإسلامَ ، فلَمّا خَرَجَ النبيُّ صلى الله عليه و آله إ بَدرٍ خَرَجَ هُو و قيسُ بنُ محرّثٍ ـ و يقالُ : ابنُ الحارثِ ـ و هُما عَلى دِينِ قَومِهِما ، فَأدرَكا رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، و خُبيبُ مُقَنَّعٌ في الحَدِيدِ ، فَعَرَفَهُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله من تَحتِ المِغفَرِ ، فالتَفَتَ إلى سعدِ بنِ مُعاذٍ و هُو يَسِيرُ إلى جَنبِهِ ، فقالَ : أ ليسَ بِخُبيبِ بنِ يِسافٍ ؟ قالَ : بَلى ، فَأقبَلَ خُبيبُ حتّى أخَذَ بِبِطانِ ناقَةِ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : فقالَ لَهُ و لقيسِ بنِ محرّثٍ: ما أخرَجَكُما ؟ قالَ : كنتَ ابنَ اُختِنا و جارَنا و خَرَجنا مِن قومِنا لِلغَنيمَةِ ، فقال صلى الله عليه و آله : لا يَخرُجَنَّ مَعَنا رَجُلٌ لَيسَ على دِينِنا .
فقالَ خُبيبٌ : لقد عَلِمَ قَومي أنّي عَظيمُ الغَناءِ في الحَربِ ، شَديدُ النِّكايَةِ ، فَاُقاتِلُ مَعكَ لِلغَنيمَةِ و لا اُسلِمُ ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: لا ، و لكنْ أسلِمْ ثُمّ قاتِلْ ! فَلَمّا كانَ بالرَّوحاءِ جاءَ فقالَ : يا رسولَ اللّهِ ، أسلَمتُ لِرَبِّ العالَمِينَ و شَهِدتُ أنَّكَ رسولُ اللّهِ ، فَسُرَّ بذلكَ ، و قالَ : أمضِهِ ، فكانَ عظيمَ الغَناءِ في بَدرٍ و في غيرِ بَدرٍ ، و أمّا قيسُ بنُ الحارِثِ فَأبى أن يُسلِمَ ، فَرَجَعَ إلى المدينَةِ ، فَلَمّا قَدِمَ النبيُّ صلى الله عليه و آله من بَدرٍ أسلَمَ و شَهِدَ اُحُدا فَقُتِلَ . ^۳

۹۴۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به مرد مشركى كه همراه وى آمده بود تا او را يارى كند ـ: برگرد ؛ چون من هرگز از مشرك مدد نمى گيرم .

۹۴۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از آتش مشركان روشنايى مخواهيد .

۹۴۷۴.شرح نهج البلاغة :خُبيب بن يِساف مردى دلير بود و اسلام نمى آورد . هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به سوى بدر حركت كرد ، او و قيس بن محرّث ـ به قولى ابن حارث ـ كه بر آيين مردم خود بودند ، نيز به راه افتادند و در [وادى ]عقيق به رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيدند . خبيب غرق در آهن بود ، رسول خدا او را از زير كلاهخُود شناخت و به سعد بن معاذ كه در كنارش حركت مى كرد رو كرد و فرمود : او خبيب بن يساف نيست؟ عرض كرد : چرا . پس ، خبيب جلو آمد و تنگِ ناقه رسول خدا را گرفت . پيامبر به او و قيس بن محرث فرمود : شما چرا آمده ايد؟ خبيب گفت : تو خواهر زاده ما و همسايه ما (در پناه ما) هستى و ما براى غنيمت آمده ايم . حضرت فرمود : كسى كه همدين ما نيست، نبايد همراه ما به جنگ بيايد .
خبيب گفت : قوم من مى دانند كه من مردى بسيار جنگاور و سخت گزند هستم . بنا بر اين براى غنيمت در كنار تو مى جنگم ، اما اسلام نمى آورم . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : نه ، بلكه مسلمان شو و سپس بجنگ! او در منطقه روحاء نزد پيامبر آمد و عرض كرد : اى رسول خدا! من به پروردگار جهانيان ايمان آوردم و گواهى مى دهم كه تو فرستاده خدايى . پيامبر صلى الله عليه و آله خوشحال شد و فرمود : حالا به راهت ادامه بده . او در بدر و جاهاى ديگر شجاعت زيادى از خود نشان داد . اما قيس بن حارث [در آن زمان ]از مسلمان شدن امتناع كرد و به مدينه برگشت . وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله از بدر بازگشت ، او هم مسلمان شد و در جنگ احد شركت كرد و كشته شد .