۹۵۹۷.عنه عليه السلام :إيّاكُم و مُلاحاةَ الشُّعَراءِ ؛ فإنّهُم يَضَنُّونَ بِالمَدحِ و يَجُودُونَ بِالهِجاءِ . ^۱

۹۵۹۸.الدرّ المنثور عن أبي الحسن مولى بني نوفل :إنّ عبدَ اللّهِ بنَ رَواحةَ و حَسانَ بنَ ثابتٍ أتَيا رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله حينَ نَزَلَتِ «الشُّعَراءُ» يَبكِيانِ و هو يُقرَأُ «وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الغاوُونَ» حتّى بَلَغَ «إِلاّ الّذينَ آمَنُوا و عَمِلُوا الصّالِحاتِ» قالَ : أنتُم «و ذَكَرُوا اللّهَ كَثيرا» قالَ : أنتُم «وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا» قالَ : أنتُم «و سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ» قالَ : الكُفّارُ . ^۲

2008

الشِّعرُ جِهادٌ بِاللِّسانِ

۹۵۹۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ لَمّا سُئلَ عنِ الشِّعرِ ـ: إنّ المُؤمِنَ مُجاهِدٌ بِسَيفِهِ و لِسانِهِ ، و الذي نَفسي بيدِهِ لَكأنّما يَنضِحُونَهم بِالنَّبلِ . ^۳

۹۶۰۰.عنه صلى الله عليه و آلهـ لمّا سُئلَ عَمّا أنزَلَهُ اللّهُ في الشُّعراءِ ـ: إنّ المؤمِنَ يُجاهِدُ بِسَيفِهِ و لِسانِهِ ، و الذي نفسِي بيدِهِ لَكَأنَّما بِوَجهِهِم مِثلُ نَضْحِ النَّبلِ . ^۴

۹۵۹۷.امام صادق عليه السلام :با شاعران در نيفتيد ؛ زيرا آنان در مدح، خسيس هستند و در هجو،سخى.

۹۵۹۸.الدرّ المنثورـ به نقل از أبو الحسن هم پيمان بنى نوفل ـ: هنگامى كه سوره شعراء نازل شد ، عبد اللّه بن رواحه و حسّان بن ثابت با چشم گريان خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمدند و آن حضرت [آيه] «و شاعران را گمراهان پيروى مى كنند» را مى خواند، تا آن كه به «مگر آنان كه ايمان آوردند و كار شايسته كردند» رسيد ، فرمود : شما هستيد [و نيز خواند: ]«و خدا را بسيار ياد نمودند» فرمود : شما هستيد [و نيز خواند:] «و بعد از آن كه مورد ستم واقع شدند، يارى خواستند» فرمود : شما هستيد [و نيز خواند: ]«و كسانى كه ستم كردند بزودى خواهند دانست كه به چه مكانى باز مى گردند» فرمود : كافران هستند .

2008

شعر، جهاد زبانى است

۹۵۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ چون درباره شعر از ايشان پرسش شد ـفرمود : فرمود ـ همانا مؤمن با شمشير و زبان خود جهاد مى كند ؛ سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، شاعران [مؤمن ]با شعر خود گويى به دشمن تير مى اندازند .

۹۶۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ چون درباره آيه اى كه خداوند درباره شاعران نازل كرده است از ايشان پرسش شد ـ: همانا مؤمن با شمشير و زبان خود جهاد مى كند ؛ سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، آنان با رويارويى (زبانى) خود، گويى تير [به دشمن ]مى زنند .