الحديث :

۰.5425.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن كانَ باللّه ِ أعْرَفَ كانَ مِن اللّه ِ أخْوَفَ . ^۱

۰.5426.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أعْلَمُ النّاسِ باللّه ِ سُبحانَهُ أخْوَفُهُم مِنهُ . ^۲

۰.5427.عنه عليه السلام : أكْثَرُ النّاسِ مَعرِفَةً لنَفْسِهِ أخْوَفُهُم لرَبِّهِ . ^۳

۰.5428.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : في حِكمَةِ آلِ داوودَ : يا بنَ آدَمَ ، أصْبَحَ قلبُكَ قاسِيا و أنتَ لعَظَمةِ اللّه ِ ناسِيا ، فلَو كُنتَ باللّه ِ عالِما و بعَظَمَتِهِ عارِفا لَم تَزَلْ مِنهُ خائفا . ^۴

۰.5429.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن عَرَفَ اللّه َ خافَ اللّه َ ، و مَن خافَ اللّه َ سَخَتْ نَفْسُهُ عنِ الدُّنيا . ^۵

(انظر) العلم : باب 2837 .
معرفة اللّه : باب 2567 .

1146

المُؤمِنُ بَينَ مَخافَتَينِ

۰.5430.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ألا إنّ المؤمنَ يَعْمَلُ بينَ مَخافَتَينِ : بينَ أجَلٍ قَد مَضى لا يَدْري ما اللّه ُ صانِعٌ فيهِ ، و بينَ أجَلٍ قد بَقِيَ لا يَدْري ما اللّه ُ قاضٍ فيهِ ، فلْيَأخُذِ العَبْدُ المؤمنُ مِن نَفْسِهِ لنَفْسِهِ و مِن دُنياهُ لآخِرَتِهِ ، و في الشَّيْبَةِ قَبلَ الكِبَرِ ، و في الحياةِ قَبلَ المَماتِ؛ فوالّذي نَفْسُ محمّدٍ بِيَدِهِ ، ما بَعدَ الدُّنيا مِن مُسْتَعْتَبٍ ، و ما بَعدَها مِن دارٍ إلاّ الجَنّةَ أوِ النّارَ . ^۶

حديث :

۰.5425.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه خدا شناس تر باشد خدا ترس تر است .

۰.5426.امام على عليه السلام : عالمترين مردم به خداوند سبحان، ترسانترين آنها از اوست .

۰.5427.امام على عليه السلام : خود شناس ترين مردم ، خدا ترس ترين آنهاست .

۰.5428.امام باقر عليه السلام : در حكمت آل داوود آمده است : اى فرزند آدم ! دلت سخت گشته است و بزرگى خدا را از ياد برده اى ؛ اگر خدا را مى شناختى و بزرگيش را مى دانستى ، همواره از او ترسان بودى .

۰.5429.امام صادق عليه السلام : آن كه خدا را شناخت، از خدا ترسيد و آن كه از خدا ترسيد، دل از دنيا بركنْد .

1146

مؤمن ميان دو ترس به سر مى برد

۰.5430.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا مؤمن ميان دو ترس كار مى كند : ميان زمانى كه از عمرش گذشته است و نمى داند خدا با او چه مى كند، [و مى آمرزدش يا نه!] و ميان زمانى كه از عمرش باقى مانده است و نمى داند خدا درباره او چه حكم خواهد كرد . پس ، بايد كه بنده مؤمن، از خود براى خود، و از دنيايش براى آخرتش و در جوانى، پيش از پيرى و در زندگى، پيش از فرا رسيدن مرگ ، بهره برگيرد ؛ زيرا سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست، پس از دنيا ديگر عذرخواهى و توبه اى در كار نيست و بعد از آن، سرايى جز بهشت يا دوزخ نباشد .