۰.22336.عنه عليه السلام : اُوصِيكُم بتَقوَى اللّه ِ الّذي ابتَدَأ خَلقَكُم ، و إلَيهِ يَكونُ مَعادُكُم ، و بهِ نَجاحُ طَلِبَتِكُم ، و إلَيهِ مُنتَهى رَغبَتِكُم ، و نَحوَهُ قَصدُ سَبيلِكُم . ^۱

۰.22337.عنه عليه السلام : اُوصِيكُم أيُّها النّاسُ بتَقوَى اللّه ِ ، و كَثرَةِ حَمدِهِ على آلائهِ إلَيكُم . ^۲

۰.22338.عنه عليه السلام : اُوصِيكُم بتَقوَى اللّه ِ الّذي أعذَرَ بما أنذَرَ ، و احتَجَّ بما نَهَجَ . ^۳

۰.22339.عنه عليه السلام : اُوصِيكُم بتَقوَى اللّه ِ ؛ فإنّها حَقُّ اللّه ِ علَيكُم ، و المُوجِبَةُ علَى اللّه ِ حَقَّكُم ، و أن تَستَعينوا علَيها باللّه ِ ، و تَستَعينوا بها علَى اللّه ِ ... ألا فَصُونُوها و تَصَوَّنوا بِها . ^۴

۰.22340.عنه عليه السلام : اُوصِيكُم بتَقوَى اللّه ِ ؛ فإنّها غِبطَةٌ لِلطّالِبِ الرّاجِي ، و ثِقَةٌ لِلهارِبِ اللاّجِي . ^۵

۰.22341.عنه عليه السلام : اُوصِيكَ و نَفسي بِتَقوى مَن لا يَحِلُّ لَكَ مَعصِيَتُهُ ، و لا يُرجى غَيرُهُ ، و لا الغِنى إلاّ إلَيهِ ، فإنَّ مَنِ اتَّقَى اللّه َ عَزَّ و قَوِيَ و شَبِعَ و رَوِيَ و رَفَعَ عَقلَهُ عَن أهلِ الدُّنيا ، فبَدَنُهُ مَع أهلِ الدُّنيا و قَلبُهُ و عَقلُهُ مُعايِنُ الآخِرَةِ ، فأطفَأَ بضَوءِ قَلبِهِ ما أبصَرَت عَيناهُ مِن حُبِّ الدُّنيا . ^۶

۰.22336.امام على عليه السلام : شما را به تقواى خدايى سفارش مى كنم كه آفرينش شما را بياغازيد و بازگشت شما نيز به سوى اوست و به واسطه او به مطلوب خود مى رسيد و نهايت آرزويتان هموست و به سوى او رهسپاريد.

۰.22337.امام على عليه السلام : اى مردم! شما را به تقواى خدا و حمد فراوان او بر نعمت هايى كه به شما داده است سفارش مى كنم.

۰.22338.امام على عليه السلام : شما را به تقواى خدايى سفارش مى كنم كه با هشدارهايش جاى عذر و بهانه باقى نگذاشته و با نشان دادن راه، حجّت را تمام كرده است.

۰.22339.امام على عليه السلام : شما را به تقواى خدا سفارش مى كنم؛ زيرا كه آن حقّ خداست بر گردن شما و[نيز ]موجب حقّ شما بر خدا مى شود و به شما سفارش مى كنم كه در راه تقوا، از خدا كمك بخواهيد و براى نزديكى به خدا از آن يارى طلبيد... هان! تقوا را حفظ كنيد و خويشتن را[نيز ]به وسيله آن محفوظ بداريد.

۰.22340.امام على عليه السلام : شما را به تقواى خدا سفارش مى كنم كه مايه نكو حالىِ جوينده اميدوار است و اطمينان بخش فرارىِ پناهنده.

۰.22341.امام على عليه السلام نوشت : تو را و خودم را به تقواى كسى سفارش مى كنم كه نافرمانى او بر تو روا نيست و به غير او اميدى برده نشود و بى نيازى جز سوى او نيست؛ زيرا كسى كه از خدا پروا كند، عزيز و نيرومند و سير و سيراب شود و خردش از مردم دنيا فراتر رود و در نتيجه، جسمش با مردم دنيا باشد و دل و خردش بيناى آخرت و با نور دلِ خود، آنچه را ديدگان او از محبّت و دوستى دنيا بيند، خاموش گرداند.