2224

دَورُ المُصافَحَةِ في تَساقُطِ الذُّنوبِ

۰.10658.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا لَقِيتُم إخوانَكُم فَتَصافَحُوا و أظهِرُوا لَهُمُ البَشاشَةَ و البِشرَ، تَتَفَرَّقُوا و ما علَيكُم مِن الأوزارِ قد ذَهَبَ . ^۱

۰.10659.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ المؤمنَ إذا صافَحَ المؤمنَ تَفَرَّقا مِن غَيرِ ذَنبٍ . ^۲

۰.10660.عنه عليه السلام : إذا صافَحَ الرجُلُ صاحِبَهُ فَالذي يَلزَمُ التَّصافُحَ أعظَمُ أجرا مِنَ الذي يَدَعُ، ألاَ و إنَّ الذُّنوبَ لَيَتَحاتُّ فيما بينَهُم حتّى لا يَبقى ذَنبٌ . ^۳

2224

نقش دست دادن در ريزش گناهان

۰.10658.امام على عليه السلام : هرگاه به برادران خود برخورديد ، با يكديگر دست دهيد و از خود شادى و خوشرويى نشان دهيد ، از هم كه جدا شديد هرچه گناه داشته ايد از بين رفته است . ^۴

۰.10659.امام باقر عليه السلام : هرگاه مؤمن با مؤمن دست دهد ، در حالى از يكديگر جدا شوند كه گناهانشان پاك شده باشد .

۰.10660.امام باقر عليه السلام : هرگاه مردى با رفيقش دست دهد ، آن كه دستش را نگه دارد اجرش بيشتر از كسى است كه رها مى كند . بدانيد كه گناهان آنها مى ريزد تا جايى كه گناهى باقى نمى ماند .