۰.9756.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَو كانَ عندَ اللّه ِ عِبادَةٌ تَعَبَّدُ بها عِبادَةُ المُخلِصينَ أفضَلَ مِن الشُّكرِ على كُلِّ حالٍ لَأطلَقَ لَفظَهُ فيهِم مِن جَميعِ الخَلقِ بها ، فَلمّا لَم يَكُن أفضَلُ مِنها خَصَّها مِن بَينِ العِباداتِ و خَصَّ أربابَها ، فقالَ : «و قَليلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ» . ^۱

(انظر) الإيمان : باب 299 .

2046

دَورُ الشُّكرِ فِي الزِّيادَةِ

الكتاب :

وَ إذْ تَأذَّنَ رَبُّكُمْ لَئنْ شَكَرْتُم لَأزِيْدَنَّكُمْ وَ لَئنْ كَفَرتُمْ إنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ». ^۲

الحديث :

۰.9757.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما فَتَحَ اللّه ُ على عَبدٍ بابَ شُكرٍ فَخَزَنَ عنهُ بابَ الزِّيادَةِ . ^۳

۰.9758.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما أنعَمَ اللّه ُ على عَبدٍ نِعمَةً فَشَكَرَها بِقَلبِهِ ، إلاّ استَوجَبَ المَزِيدَ فيها قَبلَ أن يُظهِرَ شُكرَها عَلى لِسانِهِ . ^۴

۰.9756.امام صادق عليه السلام : اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شكرگزارىِ در همه حال وجود داشت كه بندگان مخلصش با آن عبادتش كنند ، هر آينه آن كلمه را درباره همه خلقش به كار مى برد ؛ اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از ميان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ويژه گردانيد و فرمود : « و اندكى از بندگان من سپاس گزارند» .

2046

نقش شكرگزارى در افزايش نعمت

قرآن :

«و آن گاه كه پروردگارتان اعلام كرد كه اگر سپاس گوييد بر [نعمت ]شما مى افزايم و اگر ناسپاسى كنيد همانا عذاب من سخت خواهد بود» .

حديث :

۰.9757.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند دَرِ شكر را بر روى بنده اى نگشود كه دَرِ فزونى [نعمت ]را بر روى او ببندد .

۰.9758.امام على عليه السلام : چون خداوند به بنده اى نعمتى دهد و بنده در دل شكر آن نعمت را بگزارد ، پيش از آن كه سپاسگزارى از آن را به زبان آورد، مستوجب افزايش آن نعمت گردد .