۰.9759.عنه عليه السلام : مَن اُعطِيَ الشُّكرَ لَم يُحرَمِ الزِّيادَةَ . ^۱

۰.9760.عنه عليه السلام : لا تَكُن مِمَّن ... يَعجِزُ عن شُكرِ ما اُوتِيَ ، و يَبتَغِي الزِّيادَةَ فيما بَقِيَ . ^۲

۰.9761.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : لا يَنقَطِعُ المَزِيدُ مِنَ اللّه ِ حتّى يَنقَطِعَ الشُّكرُ مِنَ العِبادِ . ^۳

۰.9762.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : نَعَم ، مَن حَمِدَ اللّه َ على نِعَمِهِ و شَكَرَهُ ، و عَلِمَ أنّ ذلكَ مِنهُ لا مِن غَيرِهِ (زادَ اللّه ُ نِعَمَهُ) . ^۴

۰.9763.عنه عليه السلام : ما أنعَمَ اللّه ُ على عَبدٍ مِن نِعمَةٍ فَعَرَفَها بِقَلبِهِ ، و حَمِدَ اللّه َ ظاهِرا بِلِسانِهِ فَتَمَّ كلامُهُ ، حَتّى يُؤمَرَ لَهُ بالمَزِيدِ . ^۵

۰.9764.عنه عليه السلام : مَكتوبٌ في التَّوراةِ : اُشكُرْ مَن أنعَمَ علَيكَ و أنعِمْ على مَن شَكَرَكَ ؛ فإنّهُ لا زَوالَ لِلنَّعماءِ إذا شُكِرَت و لا بَقاءَ لها إذا كُفِرَت ، و الشُّكرُ زيادَةٌ في النِّعَمِ و أمانٌ مِنَ الغِيَرِ . ^۶

۰.9759.امام على عليه السلام : به كسى كه توفيق شكرگزارى داده شود ، از فزونى يافتن [نعمت ]محروم نگردد .

۰.9760.امام على عليه السلام : چونان كسى مباش كه . . . از سپاسگزارى نعمتى كه به او داده شده ، ناتوان است و[با اين حال ]خواهان افزايش نعمت باقيمانده است .

۰.9761.امام باقر عليه السلام : افزايش نعمت از سوى خداوند قطع نگردد ، مگر آن گاه كه شكرگزارى بندگان قطع شود .

۰.9762.امام صادق عليه السلام فرمود : آرى ، كسى كه خدا را بر نعمتهايش ستايش كند و سپاس گويد و بداند كه آن نعمتها از جانب خداست، نه ديگرى [، خداوند بر نعمتهايش مى افزايد] .

۰.9763.امام صادق عليه السلام : چون خداوند به بنده اى نعمتى دهد ، و او قلبا قدر آن را بشناسد و به زبان، خدا را ستايش كند ، هنوز سخنش به پايان نرسيده است كه فرمان مى رسد تا بر نعمت او افزوده شود .

۰.9764.امام صادق عليه السلام : در تورات نوشته شده است : از كسى كه به تو نعمتى مى دهد، تشكّر كن و به كسى كه از تو سپاسگزارى مى كند، نعمت عطا كن ؛ زيرا با وجود سپاسگزارى، نعمتها زوال نيابند و با وجود ناسپاسى، نعمتها پايدار نمانند . سپاسگزارى موجب افزايش نعمتها و جلوگيرى از زوال آنهاست .