۰.9744.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن إذا اُعطِيَ شَكَرَ ، و إذا ابتُلِيَ صَبَرَ . ۱
2041
شُكرُ المُنعِمِ
۰.9745.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لَو لَم يَتَوَعَّدِ اللّه ُ على مَعصِيَتِهِ ، لَكانَ يَجِبُ ألاّ يُعصى شُكرا لِنِعَمِه . ۲
۰.9746.عنه عليه السلام : أقَلُّ ما يَجِبُ لِلمُنعِمِ أن لا يُعصى بِنِعمَتِهِ . ۳
۰.9744.امام صادق عليه السلام فرمود : كسى كه چون نعمتى به او داده شود سپاس بگزارد ، و هرگاه گرفتار شود شكيب ورزد .
2041
شكر مُنعِم
۰.9745.امام على عليه السلام : اگر خداوند بندگان خود را در برابر نا فرمانيش وعده عذاب هم نمى داد ، باز واجب بود كه به شكرانه نعمتهايش نافرمانى نشود . ۴
۰.9746.امام على عليه السلام : كمترين وظيفه در قبال مُنعِم اين است كه با نعمتش نافرمانى نشود .
1.التمحيص : ۶۸/۱۶۳ .
2.نهج البلاغة : الحكمة ۲۹۰ و من هنا أخذ القائل ـ و قيل إنّها لأمير المؤمنين عليه السلام ـ :
{۰ هَبِ البعثَ لم تُتِنا رسلُه
و جاحمةَ النار لم تُضرَمِ ۰}
{۰ أ ليسَ من الواجبِ المُستحقِّ
حياءُ العِباد من المُنعِمِ؟! ۰}
3.غرر الحكم : ۳۲۶۸ .
4.همين معنا در دو بيت زير به قالب شعر در آمده است . بعضى آن را از امير المؤمنين عليه السلام دانسته اند :
{۰ گيرم كه خداوند پيامبران خود را نمى فرستاد/
و آتش سوزان دوزخ هم در كار نبود ، ۰}
{۰ آيا سزاوار نبود كه/
بندگان از نعمت دهنده [به خود] شرم كنند؟ ۰}
