۰.7628.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : للمؤمنِ ثلاثُ ساعاتٍ : ساعَةٌ يُناجِي فيها رَبَّهُ ، و ساعَةٌ يُحاسِبُ نفسَهُ ، و ساعَةٌ يُخَلِّي بينَ نفسِهِ و لَذَّتِها فيما يَحِلُّ و يَجمُلُ . ۱
۰.7629.عنه عليه السلام : للمؤمنِ ثلاثُ ساعاتٍ : فساعَةٌ يُناجِي فيها رَبَّهُ ، و ساعَةٌ يَرُمُّ مَعاشَهُ ، و ساعَةٌ يُخَلِّي بينَ نفسِهِ و بينَ لَذَّتِها فيما يَحِلُّ و يَجمُلُ . ۲
۰.7630.عنه عليه السلام : إنّ ليلَكَ و نَهارَكَ لا يَستَوعِبانِ لِجَميعِ حاجاتِكَ فَاقسِمْها بينَ عَمَلِكَ و راحَتِكَ . ۳
۰.7631.عنه عليه السلام : اِجعَلْ لنفسِكَ فيما بينَكَ و بينَ اللّه ِ أفضَلَ تِلكَ المَواقيتِ و أجزَلَ تِلكَ الأقسامِ ، و إن كانَتْ كُلُّها للّه ِِ إذا صَلَحَتْ فيها النِّيَّةُ ، و سَلِمَتْ مِنها الرَّعِيَّةُ . ۴
۰.7632.الإمامُ الحسينُ عليه السلام : سألتُ أبي عليه السلام عن مَدخَلِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فقالَ : كانَ دُخولُهُ لنفسِهِ مَأذونا لَهُ في ذلكَ ، فإذا أوى إلى مَنزِلِهِ جَزَّأ دُخولَهُ ثلاثةَ أجزاءٍ : جُزءاً للّه ِِ ، و جُزءاً لأهلِهِ ، و جزءاً لنفسِهِ ، ثُمّ جَزَّأ جُزْءَهُ بينَهُ و بينَ الناسِ فَيَرُدُّ ذلكَ بالخاصَّةِ عَلَى العامَّةِ ، و لا يَدَّخِرُ عَنهُم مِنهُ شيئا ، و كانَ مِن سِيرَتِهِ في جُزءِ الاُمَّةِ ، إيثارُ أهلِ الفَضلِ بإذنِهِ ، و قَسَمَهُ على قَدرِ فَضلِهِم في الدِّينِ ، فمِنهُم ذُو الحاجةِ ، و مِنهُم ذُو الحاجَتَينِ ، و مِنهُم ذو الحَوائجِ . ۵
۰.7628.امام على عليه السلام : مؤمن را سه وقت است : وقتى كه در آن با پروردگار خود به راز و نياز مى پردازد و وقتى كه به حساب نفْس خود مى رسد و وقتى كه به لذّتهاى حلال و مناسب مى گذراند .
۰.7629.امام على عليه السلام : مؤمن اوقات خود را سه بخش مى كند : زمانى كه در آن با پروردگار خود به راز و نياز مى پردازد و زمانى كه به تحصيل معاش دست مى يازد و زمانى كه به لذّتهاى حلال و نيكو مى گذراند .
۰.7630.امام على عليه السلام : همانا شب و روز تو فرصت كافى براى رسيدن به همه امور و نيازهايت نيست؛ پس آنها را ميان كار و استراحت خود تقسيم كن .
۰.7631.امام على عليه السلام نوشت : بهترين اوقات هر روز و بيشترين بخش از آن را براى رابطه ميان خود و خدا قرار ده ؛ هر چند كه اگر در همه اوقات، نيّتْ پاك و درست باشد و مردم از آن نيّت در امنيّت و آسايش باشند ، اوقات، همه از آنِ خداست .
۰.7632.امام حسين عليه السلام : از پدرم عليه السلام در مورد امور داخلى زندگانى پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدم ، فرمود : هرگاه اراده مى كرد به خانه مى رفت و چون وارد منزل مى شد، اوقات خود را به سه بخش تقسيم مى كرد : بخشى را به [عبادت] خدا اختصاص مى داد و بخشى را به خانواده اش و بخشى را به خودش . وقت مخصوص به خودش را نيز ميان خود و مردم تقسيم مى فرمود و خواص را مى پذيرفت و مسائل و موضوعات را از طريق آنان به عموم مردم ارجاع مى داد و چيزى از ايشان مضايقه نمى كرد و روش آن بزرگوار، در اين زمانِ اختصاص يافته به امّت ، اين بود كه در پذيرفتن به حضور و اختصاص دادن مقدار زمان ملاقات به افراد ، اهل فضل را ، به نسبت فضل و مقامى كه در دين داشتند ، بر ديگرى مقدّم مى داشت . برخى از آنان يك حاجت داشتند، برخى دو تا و برخى چندين حاجت.
1.غرر الحكم : ۷۳۷۰ .
2.نهج البلاغة : الحكمة ۳۹۰ .
3.غرر الحكم : ۳۶۴۱ .
4.نهج البلاغة : الكتاب ۵۳ ، انظر تمام الكلام.
5.بحار الأنوار : ۱۶/۱۵۰/۴ .