۰.20438.عنه عليه السلام : إنّ لِلطّاعَةِ أعلاما واضِحَةً ... مَن نَكَبَ عَنها جارَ عنِ الحَقِّ ، و خَبَطَ في التِّيهِ ، و غَيَّرَ اللّه ُ نِعمَتَهُ ، و أحَلَّ بهِ نِقمَتَهُ . ^۱

۰.20439.عنه عليه السلام : إذا أرادَ اللّه ُ سبحانَهُ إزالَةَ نِعمَةٍ عَن عَبدٍ كانَ أوّلَ ما يُغَيِّرُ عنهُ عَقلُهُ ، و أشَدُّ شَيءٍ علَيهِ فَقدُهُ . ^۲

۰.20440.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا تَدومُ النِّعَمُ إلاّ بعدَ ثَلاثٍ (إلاّ بثَلاثٍ) : مَعرِفَةٌ بما يَلزَمُ للّه ِ سبحانَهُ فيها ، و أداءُ شُكرِها ، و التَّعَبُ فيها . ^۳

۰.20441.عنه عليه السلام : مَن عَظُمَت نِعمَةُ اللّه ِ علَيهِ اشتَدَّت مَؤونَةُ النّاسِ علَيهِ ، فاستَديموا النِّعمَةَ باحتِمالِ المَؤونَةِ و لا تُعَرِّضوها لِلزَّوالِ ، فقَلَّ مَن زالَتَ عَنهُ النِّعمَةُ فكادَت أن تَعودَ إلَيهِ . ^۴

۰.20438.امام على عليه السلام : براى طاعت [از خدا ]نشانه هايى آشكار وجود دارد ... هر كس كه از آنها بيرون شود از راه حق بيرون رود و به سرگردانى گرفتار آيد و خداوند نعمت خويش را تغيير دهد و عذاب و خشم خود را بر او فرو آورد.

۰.20439.امام على عليه السلام : هرگاه خداوند سبحان بخواهد نعمتى را از بنده اى بگيرد، اولين چيزى كه از او تغيير مى دهد خِرد اوست و سخت ترين چيز برايش اين است كه خِردش را از دست دهد.

۰.20440.امام صادق عليه السلام : نعمت ها نپايند مگر بعد از سه كار : شناخت جايگاه شايسته خداوند در نعمت ها، گزاردن شكر آنها، و رنج و زحمت كشيدن براى آنها.

۰.20441.امام صادق عليه السلام : هر كه نعمت خدا به او زياد شود، بار زحمت و هزينه مردم بر دوش او سنگين تر شود؛ بنا بر اين، با به دوش كشيدن بار زحمت و هزينه مردم نعمت [خود] را پايدار سازيد و آن را در معرض زوال قرار ندهيد؛ زيرا به ندرت پيش مى آيد كه نعمتى از كسى زوال يابد و دوباره به او باز گردد.