۰.20491.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : هؤلاءِ قَومٌ كانَ لَهُم قُرىً مُتَّصِلَةٌ يَنظُرُ بَعضُهُم إلى بَعضٍ ، و أنهارٌ جارِيَةٌ ، و أموالٌ ظاهِرَةٌ ، فكَفَروا بأنعُمِ اللّه ِ و غَيَّروا ما بأنفُسِهِم ، فأرسَلَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ علَيهِم سَيلَ العَرِمِ فغَرَّقَ قُراهُم و أخرَبَ دِيارَهُم و أذهَبَ بأموالِهِم و أبدَلَهُم مَكانَ جَنّاتِهِم جَنَّتَينِ ذَواتَي اُكُلٍ خَمْطٍ و أثْلٍ و شَيءٍ مِن سِدرٍ قَليلٍ ، ثُمّ قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ : «ذلكَ جَزَيْناهُم بِما كَفَروا و هُل نُجازِي إلاّ الكَفُورَ»^۱ . ^۲

۰.20492.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ قَوما كانوا ^۳ في بَني إسرائيلَ يُؤتى لَهُم مِن طَعامِهِم حتّى جَعَلوا مِنهُ تَماثيلَ بِمُدُنٍ كانَت في بلادِهِم يَستَنجونَ بها ، فلَم يَزَلِ اللّه ُ بهِم حتّى اضطُرُّوا إلَى التَّماثيلِ ، يَتبَعونَها و يأكُلونَ مِنها ، و هُو قولُ اللّه ِ : «ضَرَبَ اللّه ُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً ... فَكَفَرَتْ بِأنْعُمِ اللّه ِ فأذاقَها اللّه ُ لِبـاسَ الـجُـوعِ و الـخَـوْفِ بِمـا كانُـوا يَصْنَعونَ»^۴ . ^۵

۰.20491.امام باقر عليه السلام فرمود : اينان قومى بودند كه آبادى هاى به هم پيوسته داشتند ـ به طورى كه از اين آبادى آن آبادى را مى ديدند ـ و نهرهاى روان و اموال فراوان داشتند، اما نعمت هاى خدا را ناسپاسى كردند و اخلاق و رفتارشان عوض شد. پس، خداوند عزّ و جلّ سيلابِ [سدّ] عرم را به سوى آنان فرستاد و آبادى هايشان را زير آب فرو برد و خانه هايشان را ويران كرد و اموال و دارايى هايشان را از بين برد و باغ هاى آنان را به دو باغ كه ميوه هايى تلخ و شوره گز و نوعى از كُنار تُنُك داشت تبديل كرد. آنگاه خداى متعال فرمود : «اين را به سزاى آنكه كفران و ناسپاسى كردند به آنان داديم. و مگر ما جز ناسپاس را كيفر مى دهيم؟»

۰.20492.امام صادق عليه السلام : در ميان بنى اسرائيل، گروهى بودند كه چندان به آنان خوراك و طعام روزى شد كه با آن در شهرهاى خود تنديس ها ساختند و از آنها يارى مى طلبيدند. پس خداوند بر آنان تنگ گرفت، به طورى كه ناچار به آن تنديس ها روى آورده و به سراغشان مى رفتند و آنها را مى خوردند. و اين است سخن خداوند كه مى فرمايد : «خداوند آبادى اى را مَثَل زد كه امن و امان بود... اما نعمت هاى خدا را ناسپاسى كردند و خدا هم به سبب اعمالى كه مى كردند، طعم گرسنگى و ترس را به [مردم ]آن چشاند».