آنها در دست نيست. تنها نوشتارى كه از ايشان به دست داريم، كتابى در دعاست كه اين مقال، عهده دار معرّفى آن است.

كتاب الدّعاء

نسخه خطّى اين اثر، در 230 صفحه است كه متأسّفانه در حدود هفت برگ از آغاز آن افتاده است. بدين رو، نام آن مشخّص نيست و كتاب الدّعاء، نامى است كه نگارنده بر آن نهاده است. اين نسخه در اندازه 5 × 12 سانتى متر به خطّ بسيار زيباى مؤلّف رحمه اللهاست. توضيحات فارسى آن به خطّ شكسته نستعليق، و متن ادعيه با خطّ نسخ، تحرير شده است. گرچه از انتهاى كتاب نيز برگى افتاده ، امّا كتاب خود ناتمام بوده است. چنين گمان مى رود كه مؤلف رحمه الله اين رساله را براى برخى از اذكار خويش نگاشته باشد. بخش مُعْظَمِ اثر، به نقل ادعيه اختصاص دارد و در برخى موارد در حاشيه صفحات به اختلافات نسخ، اشاره گرديده است.
شيوه تقسيم بندى رساله، براساس «باب» است كه برخى باب ها خود به چند فصل تقسيم مى شود، به گونه زير:
باب [...]، فقط دو فصل از اين باب در نسخه موجود است.
باب الحفظ ، شامل پنج فصل.
باب النّجاة، شامل دو فصل.
باب فى أعمال مختلفة.
باب المراد.
باب الزّيارات.
برخى از فصول، خود عناوين جداگانه اى دارند، مثلاً: فصل دومِ «باب الحفظ»، با عنوان: «در بيان بعضى از ادعيه كه باعث مغفرت است و خلاصى از ذنوب...» ^۱ ، و