۰.22802.عنه صلى الله عليه و آله : إذا استُحِقَّت وَلايَةُ اللّه ِ و السَّعادَةُ جاءَ الأجَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأمَلُ وراءَ الظَّهرِ ، و إذا استُحِقَّت وَلايَةُ الشَّيطانِ و الشَّقاوَةُ جاءَ الأمَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأجَلُ وراءَ الظَّهرِ . ^۱

۰.22803.عنه صلى الله عليه و آله : ثَلاثُ خِصالٍ مِن صِفَةِ أولياءِ اللّه ِ: الثِّقَةُ باللّه ِ في كلِّ شيءٍ ، و الغِنى بهِ عَن كلِّ شيءٍ ، و الافتِقارُ إلَيه في كلِّ شيءٍ . ^۲

۰.22804.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ أولياءَ اللّه ِ لَأكثَرُ النّاسِ لَهُ ذِكرا ، و أدوَمُهُم لَهُ شُكرا ، و أعظَمُهُم على بَلائهِ صَبرا . ^۳

۰.22805.عنه عليه السلام : إنّ أولياءَ اللّه ِ تعالى كُلُّ مُستَقرِبٍ أجَلَهُ ، مُكَذِّبٍ أملَهُ ، كَثيرٍ عَمَلُهُ ، قَليلٍ زَلَلُهُ . ^۴

۰.22806.عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى ... أخفى وَلِيَّهُ في عِبادِهِ ، فلا تَستَصغِرَنَّ عَبدا مِن عَبيدِ اللّه ِ ؛ فرُبَّما يَكونُ وَلِيَّهُ و أنتَ لا تَعلَمُ . ^۵

۰.22807.عنه عليه السلام : إنّما سُمِّيَتِ الشُّبهَةُ شُبهَةً لأنّها تُشبِهُ الحَقَّ ، فأمّا أولياءُ اللّه ِ فضِياؤهُم فيها اليَقينُ ، و دَليلُهُم سَمْتُ الهُدى ، و أمّا أعداءُ اللّه ِ فدُعاؤهُم فيها الضَّلالُ ، و دَليلُهُمُ العَمى . ^۶

۰.22802.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه دوستى خدا و سعادت سزاوار [كسى ]شود، مرگ پيش چشم او بيايد و آرزو پشت سرش رود و هرگاه دوستى شيطان و شقاوت سزاوار [كسى] شود،آرزو جلو چشم او بيايد و مرگ پشت سرش قرار گيرد.

۰.22803.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه خصلت از صفات اولياى خداست: اعتماد كردن به خدا در هر كارى و بى نياز شدن به واسطه او از هر چيزى و نيازمندى به او در هر چيزى.

۰.22804.امام على عليه السلام : دوستان خدا بيش از همه مردم به ياد او هستند و در شكرگزارى از او مداومت بيشترى نشان مى دهند و بر بلاى او شكيباترند.

۰.22805.امام على عليه السلام : دوستان خداوند متعال هر آن كسى است كه مرگ خود را نزديك بيند و آرزويش را دروغ شمارد و بسيار عمل كند و كمتر بلغزد.

۰.22806.امام على عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى... دوست خود را در ميان بندگانش پنهان نگه داشته است. بنا بر اين هيچ يك از بندگان خدا را حقير مشماريد؛ زيرا ممكن است كه او دوست خدا باشد و تو ندانى.

۰.22807.امام على عليه السلام : شبهه را از آن رو شبهه ناميده اند كه شبيه حقّ است. اما دوستان خداوند، روشنايى آنها در [ظلمت ]شبهات، يقين است و راهنمايشان، راه راست ولى دشمنان خدا، دعوتگر آنان در شبهات، گمراهى است و راهنمايشان كورى.