پنجم آبان مصادف با سالروز درگذشت محقق و دانشمند فرزانه استاد «سيدجلال الدين محدث ارموي» است.
پایگاه حدیث نت ـ دكتر سيد جلال الدين حسينى ارموى، مشهور به محدّث اُرمَوى، فرزند سيد قاسم، فرزند سيد عبداللّه است كه متأسفانه در منابع موجود، به نَسَبنامه سيادت او اشاره اى نشده است.
او در رمضان ۱۳۲۳ه ق، برابر با دوم آذر ماه ۱۲۸۳ه ش، در شهر اروميه، ديده به جهان گشود. محدّث، فراگيرى علم و دانش را از دوران كودكى شروع كرد و پس از اتمام تحصيلات مقدماتى و فراگرفتن ادبيات فارسى به تكميل معلومات خود پرداخت.
او ادبيات عربى (صرف، نحو، معانى، بيان و عَروض) و علوم اسلامى (فقه، اصول، منطق، فلسفه، حديث و رجال) را سالهاى سال در محضر اساتيد دانشور اروميه، همچون شيخ على خاكمردانى خويى و ديگران فراگرفت.
از آن پس، براى بهره گيرى از حوزه علوم اسلامى مشهد مقدس به آنجا سفر نمود. استاد ارموی، مدت چهار سال از حوزه پرفيض مشهد بهره برد، تا اينكه پس از واقعه كشف حجاب و قتل عام مسجد گوهرشاد، به تهران مهاجرت نمود و در نظر داشت كه براى ادامه تحصيل، راهى نجف اشرف شود، ولى روزگار در اين تصميم با وى همراهى نكرد.
ایشان در شانزدهم مهرماه سال ۱۳۱۸ه ش، در تهران به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و عازم تبريز گرديد و در دبيرستان نظام تبريز به تدريس پرداخت؛ لكن با ورود روسها به آذربايجان در سال ۱۳۲۰ ه ش، به تهران مراجعت نمود و به تدريس ادبيات فارسى و عربى در دبيرستانهاى پايتخت مشغول شد و همزمان، مديريت قسمت كتابهاى خطّى كتابخانه ملى را برعهده داشت و سپس به دانشگاه منتقل شد و در يازدهم آبان ماه ۱۳۳۵ ه ش، با پايه دهم دبيرى به سِمت دبيرى دانشكده معقول و منقول، منصوب شد.
در سال ۱۳۴۲ ه ش، مرحوم محدّث از رساله دكتراى خود كه تحقيق و تصحيح فهرست منتجب الدين بود، دفاع كرد و به اخذ درجه دكترا در رشته ادبيات عرب، نايل شد.
سرانجام استاد محدّث ارموی، پس از سى سال تدريس (هفده سال در آموزش و پرورش و سيزده سال در دانشكده ادبيات و دانشكده منقول و معقول دانشگاه تهران) در پنجم آبان ماه سال ۱۳۵۸ ه ش، بر اثر سكته قلبى جهان را بدرود گفت و در حرم مطهر حضرت عبدالعظيم الحسنى عليه السلام در جوار مرقد مفسر نامى شيعه، شیخ ابوالفتوح رازى، آرام يافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
