1.به تازگى سميه همْدانى، تحليلى از مباحث كتاب المناظرات ارائه نموده است. ر.ك: The Dialectic of Power; Sunni- Shii Debates in Tenth Century North Africa, Studia Islamica, ۲۰۰۰, pp: ۵-۲۱. اين نكته قابل توجه است كه در منابع اسماعيلى از ابن هيثم سخنى به ميان نمى آيد و تنها به مناظره بين ابوعبدالله شيعى و مخالفانش اشاره مى شود (تاريخ الخلفاء الفاطميين، ص ۱۴۰).

2.خشنى از فقيهى به نام محمّد بن محفوظ (م ۳۰۶) نام مى برد و بيان مى دارد: «محمّد بن محفوظ...من أهل لموزة و كان شيعيا من قبل» (طبقات علماء إفريقية، ص ۹۲) . همچنين ر.ك: تاريخ الخلفاء الفاطميين، ص ۶۳. در اين كتاب در ذيل وقايع سال ۲۹۶ق ، آمده است: «ابو عبد الله شيعى بعد از فتح قيروان ، محمّد بن عمر مروزى را كه دستى در فقه بر اساس رأى اهل بيت عليهم السلام داشت و به تشيّع شهرت داشت، به قضاوت منصوب نمود (ص۱۴۰).

3.Studies in Early Ismailism, p: ۱۰۱.

4.همان، ص ۱۰۲ . نكته با اهمّيت ديگر اين است كه وى از طريق ابو معشر حلوانى از ملوسى نقل حديث نموده است. ابن هيثم ، در ادامه بيان مى دارد كه وى آثار فقهى فراوانى را استنساخ نموده است. (همان، ص ۱۰۳؛ تاريخ الخلفاء الفاطميين، ص ۲۱۱). خشنى تنها اشاره اى كوتاه به مقام قضاوت افلح بن هارون در دوره فاطميان دارد (طبقات علماء إفريقية ، ص ۹۲).