نقل شده است كه وى آن را به نقل از پدرش از على عليه السلام نقل كرده است . ۱
19 ـ در يك مورد ، براى تعيين معناى كلمه اى ، قاضى نعمان از كتاب العين ، نوشته عالم لغوى خليل بن احمد فراهيدى ، مطلبى را نقل مى كند . بر اساس نوشته ادريس عماد الدين (م 827 ق) در كتاب عيون الأخبار ، قاضى نعمان ، كتابى به نام الحروف تأليف نموده و در اين كتاب ، درباره خليل بن أحمد ، چنين نگاشته است :
و كذلك روى القاضي النعمان بن محمّد في كتاب الحروف أنّ الخليل بن أحمد كان في أيّام الصادق بن جعفر بن محمّد عليه السلام و أنّه الّذي أمره أن يصنع علم العروض في أوزان الشعر و الكلام ، و أصل له فيه الاُصول وأراه الأعلام، فمنهم أصل العلم و فرعه. ۲
روش تحقيق
نسخه خطّى موجود از اين كتاب ، نسخه اى منحصر به فرد است كه اصل آن ، در اختيار عبّاس همدانى بوده است . سپس نسخه به دانشگاه توبينگن آلمان انتقال يافته است . ۳ در حاشيه اين نسخه ، مُهر دانشگاه توبينگن وجود دارد . متأسّفانه ، نسخه ديگرى از اين اثر تا به حال
1.تهذيب الكمال، ج ۲ ، ص ۱۲۴ .
2.Poonawalla, BSOAS, ۱۹۷۳, ۳۶, p.۱۱۱. ظاهرا علّت توجه به آثار اين عالم لغوى، همين بوده كه اسماعيليان وى را از شاگرادان امام صادق عليه السلاممى دانسته اند. ابو حاتم رازى نوشته است : «و سمعت بعض أهل العلم يذكر أن الخليل بن أحمد أخذ رسم العروض عن رجل من أصحاب محمّد بن عليّ أو من أصحاب عليّ بن الحسين عليه السلام . . .» (الزينة ، ص۹۲) .
3.فهرست نسخه هاى عكسى كتاب خانه آية الله مرعشى، ج۱، ص۱۳۷. در حاشيه نسخه ، مُهرى وجود دارد كه از آنِ خانواده همدانى است و عبارت : «بمحمّد و بعلي فيض العلي من العلي» با تاريخ ۱۲۸۴ق ، در آن مشهود است. اين نسخه را دكتر حسين مدرسى از آلمان به ايران آورده است .
