ر . ك : ج 1 ص 778 (بخش پنجم / فصل يكم / از وقايع شب عاشورا)
و ص 780 (گفتگوى برير و شمر)
و ص 809 (فصل دوم / احتجاجهاى امام عليه السلام بر سپاه كوفه) .
3 / 4
بَشير بن عَمرو حَضرَمى
بَشير بن عمرو حَضرَمى۱ كه در منابع از وى با نامهاى بشر بن عمر حَضرَمى ،۲ بشير بن عمرو۳ و محمّد بن بشير حَضرَمى۴ نيز ياد شده ، از ياران استوارگام و باوفاى سيّد الشهدا عليه السلام است .
وى ، خبر ناگوار اسارت فرزندش در ناحيهاى مرزى را در كربلا شنيد و در حالى كه مىتوانست به بهانه آزاد كردن فرزندش صحنه را ترك كند ، جوانمردى كرد و از امام حسين عليه السلام جدا نشد . امام عليه السلام به وى فرمود :
أنتَ في حِلٍّ مِن بَيعَتي ، فَاعمَل في فِكاكِ ابنِكَ .
تو از بيعت من ، آزادى . پس [برو و] براى رهايى پسرت ، تلاش كن .
امّا وى پاسخ داد :
أكَلَتنِي السِّباعُ حَيّاً إن فارَقتُكَ۵ .
1.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۴۴۴ ؛ مصباح الزائر : ص ۲۹۶ .
2.نام او، در زيارت رجبيّه (ر . ك : دانشنامه امام حسين عليه السلام : ج ۱۲ ص ۱۲۱ «زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب») و زيارت ناحيه (ر . ك : همين شهادتنامه : ج ۲ ص ۹۱۳ ح ۲۱۱۰ «زيارت دوم ، به روايت الإقبال») ، اين گونه آمده است؛ ولى در زيارت ناحيه به روايت المزار الكبير (ص ۴۹۳)، «بَشير بن عُمَر حضرمى» آمده است.
3.الحدائق الورديّة : ج ۱ ص ۱۲۲ ، الأمالى ، شجرى : ج ۱ ص ۱۷۳ .
4.ر . ك : ص ۲۸ ح ۹۱۵ .
5.ر . ك : ص ۲۹ ح ۹۱۵ .
