سلمانى ،¹ جبّار بن حارث سلمانى ،² جيّاد بن حارث سلمانى مرادى ،³ حيّان بن حارث سلمانى اَزْدى ،⁴ حيّان بن حارث ،⁵ حسّان بن حارث‏⁶ و حَبّاب بن حارث ، از او ياد شده است .
طبرى ، از او با نام جابر بن حارث سلمانى ، ياد مى‏نمايد و او و چند تن ديگر را از اوّلين جنگاوران و از نخستين شهيدانى ذكر مى‏كند كه همگى در يك مكان ، به شهادت رسيدند.⁷
ابن شهرآشوب نيز او را با نام «حَباب بن حارث» ، جزو شهداى حمله اوّل دشمن بر مى‏شمُرَد .⁸
ابن كَلْبى ، حيّان بن حارث را جزو شهداى كربلا مى‏داند. برخى منابع ، جُنادة بن حارث انصارى و پسرش عمرو را از شهداى كربلا شمرده‏اند كه ظاهراً ، همان جُنادة بن حارث سلمانى باشد.
وى در روز عاشورا ، با خواندن اين اشعار ، به صف دشمنْ حمله‏ور شد و جنگيد تا به خيل شهيدان پيوست :

من ، جُناده ، پسر حارثم‏نه ناتوانم ، و نه شكننده بيعتم‏
تا آن زمان كه وارثم‏بر بالاى جسد متلاشى شده‏ام بر روى خاك ، بِايستد .
سپس ، به دشمن هجوم بُرد و آن قدر به نبرد ادامه داد تا كشته شد . آن گاه ، پس از او ، [پسرش ]عمرو بن جُناده ، به سوى ميدان رفت ، در حالى كه مى‏خواند :

گلوى پسر هند را بفشار و تيربارانش كن‏با سوارگان انصار ، در درون خانه‏اش،
با مهاجرانى كه تيرهايشان ، رنگين است‏