در منابع از او ياد شده است .
وى ، برده سياهى بود از ياران امام حسين عليه السلام .¹ وى ، روز عاشورا خواست تا به ميدان برود ؛ ولى امام عليه السلام از وى خواست كه از اين كار ، منصرف شود ؛ امّا جَون ، ضمن پافشارى براى رفتن به ميدان ، به امام عليه السلام گفت :
وَاللَّهِ إنَّ ريحي لَمُنتِنٌ ، وإنَّ حَسَبي لَلَئيمٌ ، ولَوني لَأَسوَدُ ، فَتَنفَّس عَلَيَّ بِالجَنَّةِ ، فَيَطيبَ ريحي ، ويَشرُفَ حَسَبي ، ويَبيَضَّ وَجهي . لا وَاللَّهِ لا اُفارِقُكُم حَتّى‏ يَختَلِطَ هذَا الدَّمُ الأَسوَدُ مَعَ دِمائِكُم ² .
به خدا سوگند ، بويى بد ، تبارى پست و رنگى سياه دارم پس بهشت را از من دريغ مَدار تا بويم ، خوش و تبارم ، نيكو و رويم سپيد شود ! نه! به خدا سوگند ، از شما جدا نمى‏شوم تا اين كه خون سياهم با خون شما ، در آميزد .
سپس به ميدان آمد و با خواندن اين اشعار ، به صف دشمن ، حمله‏ور شد :

فاجران ، چگونه مى‏بينند شمشير زدن سياهى راكه با شمشير مَشرَفى بُرَنده تيز مى‏زند ؟
با شمشيرى آخته ، از فرزندان محمّد صلى اللَّه عليه و آله دفاع مى‏كنم.³دفاع مى‏كنم از آنان ، با زبان و دستم.
با اين كارها ، رستگارىِ روز وارد شدن (قيامت) رااز معبود يگانه تنها، اميد دارم؛
زمانى كه شفاعت كننده‏اى همانند احمد ، در پيشگاه او نيست .⁴
اين خدمت‏گزار راستين آل محمّد صلى اللَّه عليه و آله نيز جنگيد تا به خيل شهيدان پيوست . در گزارشى متأخّر آمده كه امام عليه السلام ، بر سرِ جنازه او ايستاد و براى او ، اين‏چنين دعا كرد :
اللَّهُمَّ بَيِّض وَجهَهُ ، وطَيِّب ريحَهُ وَاحشُرهُ مَعَ الأَبرارِ ، وعَرِّف بَينَهُ وبَينَ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ⁵ .
خداوندا ! صورت او را نورانى و بويش را خوش گردان و او را با نيكان ، محشور كن و ميان