وى پس از حضور در كربلا نيز براى جذب نيرو براى سپاه امام عليه السلام از طايفه بنى اسد^۱ و برخورد با دشمنان، تلاش‏هاى فراوانى داشت .^۲
حبيب ، در روز عاشورا ، فرماندهى جناح چپ سپاه امام عليه السلام را به عهده داشت‏^۳ و از آرامش و روحيه بسيار بالايى برخوردار بود . چنان كه در آستانه شهادت، شاد بود و بر اساس نقلى ، با همرزمان خود، شوخى مى‏كرد .^۴ بُرَير به او گفت : برادر ! الآن وقت خنده نيست .
حبيب ، پاسخ داد :
كجا براى شادمانى ، بهتر از اين جا ؟ به خدا سوگند ، جز اين نيست كه اين گروه اُوباش ، با شمشيرهايشان به ما هجوم مى‏آورند و ما با حور العين ، هماغوش مى‏شويم .^۵
وى ، در حالى كه اين اشعار را زمزمه مى‏كرد ، به سپاه دشمن ، حمله‏ور شد :

من ، حبيبم و پدرم ، مُظاهر است‏يكّه‏سوار پيكارجو ، ميان شعله‏هاى جنگ .
شما ، آماده‏تر و پُر شمارتريدو ما ، وفادارتر و شكيباتر از شماييم .
ما ، حجّتى برتر و حقّى روشن‏تر داريم‏و از شما ، پرهيزگارتريم و دليل بهترى داريم .^۶
او همچنان رزميد تا به خيل شهداى كربلا پيوست . شهادت حبيب ، براى امام حسين عليه السلام ، بسيار ناگوار بود . لذا هنگامى كه وى شهيد شد ، فرمود :
من ، شهادت خود و يارانِ حمايتگرم را به حساب خدا مى‏گذارم .^۷
در «زيارت ناحيه مقدّسه» ، آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ حَبيبِ بنِ مُظاهِرٍ الأَسَدِيِّ .
سلام بر حبيب بن مُظاهر اسدى !^۸