آنان به جايگاه و منزلگاه‏هايشان در بهشت ، نگاه كردند ، در حالى كه آن امام عليه السلام به ايشان مى‏فرمود : فلانى ! اين ، جاى توست . فلانى ! اين ، قصر توست . فلانى ! اين درجه توست .
پس هر كدام از آنها ، با سينه و صورت خود ، از تيرها و شمشيرها استقبال مى‏كرد تا در بهشت به جايگاهش برسد .
دستيابى ياران امام عليه السلام به قلّه يقين ، ايجاب مى‏كرد كه روز عاشورا ، هر چه اوضاعْ بحرانى‏تر مى‏شد ، آرامش آنها ، بويژه كسانى كه از كمالات بيشترى برخوردار بودند ، افزون‏تر گردد ، چنان كه از امام زين العابدين عليه السلام ، روايت شده كه فرمود :
وكانَ الحُسَينُ عليه السلام وبَعضُ مَن مَعَهُ مِن خَصائِصِهِ ، تُشرِقُ ألوانُهُم ، وتَهدَأُ جَوارِحُهُم ، وتَسكُنُ نُفوسُهُم ، فَقالَ بَعضُهُم لِبَعضٍ : اُنظُروا ، لا يُبالي بِالمَوتِ !¹و حسين عليه السلام و كسانى از ياران ويژه او كه همراهش بودند ، رنگ [ چهره‏هاى ] آنها مى‏درخشيد و تن و جانشان ، آرام بود و برخى به برخى ديگر مى‏گفتند : ببينيد ! هيچ باكى از مرگ ندارد .

4 . همانند شهيدانِ همراه پيامبران عليهم السلام‏

از امام باقر عليه السلام روايت شده كه امام حسين عليه السلام هنگامى كه ياران شهيد خود را كنار هم مى‏نهاد ، مى‏فرمود :
قَتلانا قَتلَى النَّبِييّنَ^۲ .
كشتگان ما ، [ مانند ] كشتگان [ همراه ] پيامبران اند .
اين سخن ، بدين معناست كه شهداى كربلا ، از فضائلى مانند فضيلت‏هاى كسانى كه در ركاب پيامبران الهى شهيد شده‏اند ، برخوردارند .

5 . سَروران شهيدان‏

همان سان كه امام حسين عليه السلام ، «سيّد الشهدا (سَرور شهيدان) » لقب يافته است ،^۳ ياران او نيز سَروران شهيدان ، شمرده شده‏اند ، چنان كه در روايتى از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، - كه در آن به آينده امام حسين عليه السلام و ماجراى كربلا اشاره شده - آمده است :
تَنصُرُهُ عِصابَةٌ مِنَ المُسلِمينَ ، اُولئِكَ مِن سادَةِ شُهَداءِ اُمَّتي يَومَ القِيامَةِ^۴ .