در زيارت «ناحيه مقدّسه» ، آمده است :
السَّلامُ عَلى‏ شَوذَبٍ مَولى‏ شاكِرٍ .
سلام بر شَوذَب ، هم‏پيمان بنى شاكر !^۱
و در «زيارت رجبيّه» نيز آمده :
السَّلامُ عَلى‏ سُوَيدٍ مَولى‏ شاكِرٍ^۲ .
سلام بر سُوَيد ، هم‏پيمان بنى شاكر !

۹۵۵.تاريخ الطبرى- به نقل از محمّد بن قيس -: عابِس بن ابى شَبيب شاكرى ، با شَوذَبْ هم‏پيمانِ (وابسته) قبيله‏اش ، آمد و به شَوذَب گفت: قصد دارى چه كنى ؟
شَوذَب گفت: چه كنم ؟! همراه تو در دفاع از فرزند فاطمه دختر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مى‏جنگم تا كشته شوم.
عابِس گفت: همين گونه هم به تو گمان مى‏رفت ؛ امّا نه ! پيشِ روى ابا عبد اللَّه عليه السلام برو ، همان گونه كه شهادت ديگر يارانش را ديده ، شهادت تو را نيز ببيند و پاداش شكيبايى بر آن را ببرد . من نيز همين كار را مى‏كنم كه اگر در اين لحظه، كس ديگرى از تو نزديك‏تر داشتم ، خوش داشتم كه او را پيش بيندازم تا پاداش شكيبايى بر او را به حساب خدا بگذارم كه امروز، برايمان سزاوار است با هر چه مى‏توانيم، كسبِ پاداش كنيم ؛ زيرا پس از امروز ، ديگر عملى نيست و تنها محاسبه است .
شَوذَب آمد و بر حسين عليه السلام سلام داد و روانه ميدان شد و جنگيد تا كشته شد .^۳

۹۵۶.الإرشاد : شَوذَب ، هم‏پيمان قبيله شاكر ، ... پيش آمد و گفت: سلام بر تو - اى ابا عبد اللَّه - و نيز رحمت و بركات خدا بر تو باد ! تو را به خدا مى‏سپارم و از تو مى‏خواهم كه به فكر من باشى .