اين جمله را گفت و به امام عليه السلام ، حمله‏ور شد كه نافِع بن هِلال ، راه را بر او بست و با نيزه ، او را نقشِ بر زمين كرد .^۱
در زيارت‏هاى «رجبيّه»^۲ و «ناحيه مقدّسه» آمده :
السَّلامُ عَلى‏ عَمرِو بنِ قَرَظَةَ الأَنصارِيِّ .
سلام بر عمرو بن قَرَظه انصارى !^۳

۹۷۰.تاريخ الطبرى- به نقل از ابو مِخنَف -: عبد الرحمان بن جُندب ، برايم نقل كرده است : عمرو بن قَرَظه انصارى ، به ميدان آمد و در دفاع از حسين عليه السلام جنگيد ، در حالى كه مى‏خواند :

بى گمان ، جنگاوران انصار ، مى‏دانندكه من از حريم خود ، حمايت مى‏كنم .
به سانِ جوانى كه نمى‏گُريزد ، شمشير مى‏زنم‏و خون و خانه‏ام را در راه حسين عليه السلام ، مى‏دهم.
همچنين ، ثابت بن هُبَيره ، برايم نقل كرد كه : عمرو بن قَرَظة بن كعب - كه همراه حسين عليه السلام بود - ، كُشته شد و برادرش على‏^۴ - كه با عمر بن سعد بود - ، فرياد كشيد : اى حسين، اى دروغگو، پسر دروغگو ! برادرم را گم‏راه كردى و فريفتى تا آن كه او را كُشتى .
حسين عليه السلام پاسخ داد : «خداوند ، برادرت را گم‏راه نكرد ؛ بلكه برادرت را هدايت نمود و تو را گم‏راه ساخت» .
على گفت: خدا مرا بكُشد ، اگر تو را نكُشم يا كُشته نشوم .
آن گاه ، به حسين عليه السلام حمله بُرد ؛ امّا نافِع بن هِلال مرادى ، راه را بر او گرفت و ضربه‏اى به او زد و بر زمينش انداخت . يارانش او را بُردند و نجاتش دادند . بعدها ، مداوا شد و بهبود يافت.^۵