نخستین همایش بین المللی میراث مشترك ایران وعراق، فراخوانیست از پژوهشگرانی كه می خواهند بیش از پیش زوایا و افقهای این میراث تاریخی و ماندگار را به منصّة ظهور برسانند.
قدمت تاریخ مشترك ایران و عراق، به سالهای دور و دراز هزاره ها بازگشت می كند. همآغوشی جغرافیایی این دو سرزمین، دركنار سرگذشتهای یكسانشان، در تمدنهای بابِل و بین النّهرین و منشورها و سنگنوشته های آشور بانیپال و كوروش به خوبی جلوه گر است.
عراق عجم و عراق عرب، دو پارة ناگسستنی در تاریخ مردمانیست كه جنگها، بلایای طبیعی، حكومتها - و در دوران معاصر استعمارها و هجمه ها - نتوانسته این اشتراك معنادار را از هم بگسلاند.
بغداد مركز تجلّی علاقة مردمان عراق به تبریز و ری و همدان و اصفهان و مشهد است و نظامیّه های شكوهمند پراكنده در تمامی سرزمین پهناور و كهن، شاهدانی درخشان و گویا در پیوند فرهنگی و بومی ایران و عراقند.
عراق تنها در شعر شاعران شیراز متجلّی نیست كه در تاریخ علم و معرفت ایران جایگاهی بس ویژه دارد. همچنین ایران، نزدیكترین و صمیمیترین همسایه و همنشین مردمانیست كه زمانی در بیت بیت شاعرانشان باغها و بستانهای پارسی زبان را به یادگار می نهادند.
اگر زمانی قرار باشد تاریخ علم این دو سرزمین ثبت گردد، بیگمان اسم و رسم دانشمندان این دو بوم در سلسلة كتابهای دانشی و بینشی ضبط خواهد شد.
از یاد نبریم، اسلام بر اشتراكات این دو سرزمین افزود و این دو خاك گهربار را بیش از پیش به یكدیگر گره زد.
میراث مشترك ایران و عراق - در صورتها و رنگهای اقوام ومذاهب - را هیچ جنگ و كدورتی نمی تواند از یادها ببرد، و آهنربای ادبیّات هزار ویك شب، شعر متنبّی و سعدی، مكاتب فقهی و حدیثی بغداد و خراسان، مدارس ادبی بصره و كوفه، ویرانه های بابل و مدائن تنها نمونه هایی از كشش این دو بوم به سوی یكدیگرند.
نخستین همایش بین المللی میراث مشترك ایران وعراق، فراخوانیست از پژوهشگرانی كه می خواهند بیش از پیش زوایا و افقهای این میراث تاریخی و ماندگار را به منصّة ظهور برسانند.
