است . مؤلف پس از انتشار اين بخش به زيارت خانه خدا مشرّف شده و موفّق به ادامه تأليف نشده است. ۱
10 . شرح دعاء السمات، از محمّدابراهيم بن عبد الوهّاب سبزوارى اسرارى (م 1291 ق). مؤلف، اين شرح را ـ كه به عربى است ـ در سال 1350 ق ، تأليف نموده است. ۲
11 . شرح دعاء السمات، از محمّدباقر بن محمّد تقى مجلسى (م1110 ق). اين شرح در ضمن «كتاب الدعاء» بحارالأنوار ۳ آورده شده است. ۴ صاحب الذريعة ، ترجمه دعاى سمات را نيز به علامه مجلسى نسبت داده است. ۵
12 . شرح دعاء السمات، از سيّد محمّدجعفر طباطبايى شولستانى(م ق 12). تأليف اين شرح در سال 1113 ق ، به پايان رسيده است. ۶
13 . شرح دعاء السمات، از حسن بن محمدباقر قره باغى، كه در نجف و به سال 1261 ق ، تأليف شده است. ۷
14 . شرح دعاء السمات، از درويش على بن حسين بغدادى حايرى (م ح 1277 ق). در مورد اين شرح، شيخ آقا بزرگ تهرانى مى نويسد:
صرّح ولده الشيخ أحمد في كتابه كنز الأديب أنّه لم يتمّ. رأيت منه نسخة عند الشيخ محمّدآقا طهراني و قد وصل فيه إلى شرح قوله: وجعلت
1.الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج۱۳، ص ۲۵۰ و ج ۱۵، ص ۳۵۱ و ج۲۵، ص ۹۱.
2.همان، ج۱۳، ص ۲۴۹ (ش ۹۰۵).
3.بحارالأنوار، ج ۸۷، ص ۹۶ .
4.الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج۱۳، ص ۲۴۹، ش ۹۰۶.
5.همان، ج ۴، ص ۱۰۱؛ كتابشناسى علامه مجلسى، ص ۱۸۶.
6.الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج ۱۳، ص ۲۴۹، ش ۹۰۷.
7.همان، ج۱۳، ص ۲۴۹، ش ۹۰۸.
