نصّ احاديث نبوى ـ عليه الصلاة والسّلام ـ كه: «أنا و عليٌّ من نور واحد» ، ^۱ و «أنا مدينة العلم و عليٌّ بابها» ، ^۲ و «كلّ من أحبّ عليّا يتهيّأ لدخول الجنّة» ^۳ و امثال اين احاديث ، بى شك جامعيّت و كمالات آن حضرت ثابت و مبيَّن است و نيز در هر زمانى بعد از آن مظهر كه صاحب كمالى ظهور فرموده ، تحصيل كمالات از ينابيع هدايت آن حضرت نموده و هركه ظاهر گردد نيز اقتباص اثمار سعادت از اشجار هدايت آن مظهر نمايد كه «أنا المنذر و عليٌّ الهاد ، و بك يا علي يهتدي المهتدون» . ^۴

نظم

هر كو به ره على عمرانى شدچون خضر به سرچشمه حيوانى شد
از وسوسه و^۵غارت شيطانى رَستمانند علادوله سمنانى شد
و در ابتداى امور ، جهت تخصيص به اسم اللّه چنانچه روايت ثانيه است ، آن است كه «اللّه » ، اسم ذات است ، به اعتبار جميع اسما و صفات و مقدّم و متجلّى است بر جميع اسما و صفات و لهذا ، اين اسم را عين ذات و مسمّا اعتبار كرده اند و ذات ، خودْ جامع مراتب خمسه است و آيه كريمه «هو الأوّل و الآخِر و الظّاهر و الباطن » ، ^۶ مُثبتِ همين معنى است ، چه «هو» ، اشارت ^۷ به عالم لاهوت است و «اوّل» به تعيّن اوّل كه جبروت است و «آخر» به نهايت كه ناسوت است و «ظاهر» به مُلك كه محسوس است ^۸
و «باطن» به ملكوت كه غيب است . پس اللّه كه اسم ذات است ، جامع مراتب خمسه بوَد ^۹ و چون قبل از اين مذكور شد كه در جميع احوال ، نظر اهل حال بر وجود مَلِك متعال است عز و جل ، ^۱۰ پس در ابتداى امور به ذكر اين كلمه محتاج باشند .