نظم

اى جانِ جهان و جانِ جانماى^۱مونس ظاهر و نهانم
جز ياد تو نيست در جنانم^۲جز نام تو نيست بر زبانم
چون غير تو نيست در خيالمزان غير تو هيچ را ندانم^۳
و مشير بودن لفظ اللّه بر پنج حرف هم مشير است به اين عوالم خمس:
اوّل ، همزه ملفوظه كه به صورت الف است ، اشارت ^۴ است به عالم جبروت كه تعيّن اوّل است مر ذات مطلقه را ، چه الفِ اوّل ، مرتبه ظهور نقطه است و نقطه ، خود عبارت از وحدت حقيقى و لا تعيّن است و نيز الف به حساب جُمَل ، يكى است و يكى را واحد گويند و يكى از اسماى اين عالم واحديّت است .
دوم لام اوّل ، اشارت ^۵ است ^۶ به عالم ملكوت ؛ چه اوّل تعيّنى كه الف را در حروف واقع است ، صورت لامى است .
سيوم لام دوم ، ^۷
اشارت ^۸ است به عالم مُلك و بدين هر دو عالم كه مُلك و ملكوت است به يك حرف كه لام است ، اشاره كردن ، دالّ است بر آن كه اين هر دو عالم به هم مختلط اند ، يعنى ظاهر و باطن يكديگرند .
چهارم الف ملفوظ غير مكتوب ، اشارت ^۹ است به عالم لاهوت و ملفوظ بودن وى ، دالّ است بر ظهور وى در عوالم نزد محققّان و عرفا ؛ بلكه از جميع اشياى خود ، ظاهرتر است .

نظم

دلى كز معرفت ، نور و^۱۰صفا ديدز هر چيزى كه ديد ، اوّل خدا ديد