مَلِك متعال ـ تقدّس عن الأشباه ^۱ و تنزّه عن الأمثال ـ ؛ چه ، شُئونات الهى جهت اظهار حكمت نامتناهى ، مقتضىِ اين ظهورات شده .

نظم

تاب انوار جمالش بهر اظهار كمالپرتوى بر ظلمت آبادِ جهان ، انداخته
پس فكر در اين امور كردن ، طالب را از مرتبه غفلت ، به مقام انتباه مى كشد و غطاى جهل از پيش عين باطن مى گشايد و اطّلاع بر اسرار مغيبه ، واقع مى شود و نور وجود مطلق ، در ضمن مقيّدات ، مشاهده مى گردد .

نظم

تأمّل سطور الكائنات فإنّهامن الملك الأعلى إليك رسائل
به مرآت وجود جمله ذرّاتهويدا بين جمال حضرت ذات
و در ذات حق فكر مكنيد ؛ ^۲ چه از روى هستى نزد شما واضح است و چون از جميع اشباه و امثال ، منزّه است و در چونى و چگونگى وى انديشه كردن ، منجر به كفر و شرك مى گردد . ^۳

نظم

سرّ وحدت در نيابد هيچ كسحيرت آمد حاصل دانا و بس
گرچه توحيد تو مى خوانيم ماهم تو دانايى كه نادانيم ما
اى منزّه ذاتت از فهم عقولوز كمالت دور ، عقل بوالفضول
اى سعادتمند! سير اَقدام عقول بشر بر مراتب مصنوعات و مدارج مخلوقات بيش نيست .