ايمان چون به لام متعدّى بوَد ، ^۱ متضمّن معنى اذعان بوَد و چون به باء متعدّى بوَد ، متضمّن معنى اقرار و اعتراف بوَد ؛ امّا «مُسلم» يعنى مسلمان ، و مسلمان آن است كه دين حضرت محمّد ـ عليه الصلاة والسّلام ـ را ^۲ قبول كرده و اطاعتِ امر حق مى كند و «مسلمين» ، جمع مُسلم است ، يعنى مطيعين و ماضى وى كه «اَسلم» است ، در لغت به معنى اطاع و انقاد و خَضَع آمده است و در حديث نبوى عليه السلاموارد است كه مسلم ، آن است كه برادران دينى او از شرّ زبان و دست او به سلامت باشند و گويند اسلام ، مأخوذ است از سلامت ، ^۳ و مُسلم بدان ^۴ گويند كه به واسطه انقياد ، سلامت مى يابند از قصد خون و مال ، چنانچه در احاديث بدين معنى ، اشارت ^۵ واقع است و حضرت رسالت ـ عليه التّحية والسّلام ـ از اسلام ، به عباداتِ خمسه مفروضه تعبير فرمود كه ^۶ «الإسلام أن تشهد أن لا إله إلاّ اللّه ، و أنّ محمّدا رسول اللّه ، و تقيم الصلاة ، و تؤتي الزكاة ، و تصوم رمضان ، و تحجّ البيت إن استطعت إليه سبيلا» ؛ ^۷ يعنى اسلام آن است كه گواهى دهى كه نيست هيچ خدايى سزاوار پرستش ، مگر اللّه تعالى و محمّد ، فرستاده خداى است و نماز به پاى دارى و زكات مال بدهى و روزه رمضان بدارى و حج بگزارى ، اگر توانايى دارى . ^۸ پس در عرف اهل شرع اسلام ، اين عبادات خمسه بوَد كه هر يكى از اين ، ركنى است از اركان دين و آن كس را كه بدين عبادات ، قيام نمايد ، مُسلم گويند و بدان كه حقيقت ايمان ، به موجب نصّ حديث نبوى ـ عليه تحيّة الرّحمن ـ كه: «الإيمان أن تؤمن باللّه و ملائكته ، و كتبه و رسله ، واليوم الآخر ، و بالقَدر خيره و شرّه من اللّه تعالى» ، ^۹ مبنى بر شش اصل است: اصل اوّل ، معرفت خداى عز و جل ؛ چه ، ^۱۰ مقصود از ايجاد جميع كائنات و