عظيم و موهبتى جسيم از حضرت مَلِك عليم و خداوند كريم ـ جلّ شأنه و عَظُم سلطانه ـ كه به بندگان خود ، عنايت فرموده تا بدين ، به تدريج كمالات كنند و به معونت اين ، به سلاليم طاعات و معاريج عبادات ، ارتقا جويند و بر اوج مقامات عاليه ، عروج نمايند و به مقصد اقصا و مطلب اعلا ، ترقّى فرمايند .

نظم

هست ايمان ، رحمت پروردگارمنتج قرب جوار كردگار
هست ايمان ، نور حّى لايزالنور ذات پاك ربّ^۱ذوالجلال
نقد ايمان ، نور حىّ مُبدع استدر دل هر مؤمنى ، آن مودع است
هر كه دارد اين وديعت را نگاهگردد^۲او منظور اَنظار^۳اِله
و آن كه هست او^۴زين وديعت ، بى نصيباز خدا دور است و با شيطان ، قري
ب
و بدان كه اجر مؤمنان عنداللّه ، بسيار است و در كلام الهى و حديث حضرت رسالت پناهى ، جزاى ايشان ، مواعيد حسنه بى شمار است كه ادناى آن ، سررالسرور ^۵ و مصاحبة الحور است ^۶ در دارالقرار و اعلاى آن ، فوز است به لقاى مَلِك جبّار . پس از ^۷ اين جا محقّق گردد كه ايمان ، افضلِ خصال است و شرك كه مفوت اين سعادت و محبط اين دولت است ، اخبث خلال است ، چنان كه كلام مَلِك علاّم ، از آن ^۸ خبر