بدين معانى اشارت مى فرمايد ^۱ كه: «من كان يؤمن باللّه واليوم الآخر فليقل خيرا أو ليصمت» ؛ ^۲ يعنى هر كسى كه ايمان به خداى آورده و به روز قيامت ، بايد كه آنچه گويد ، خير گويد و به خير خوانَد ، والاّ خپ كند و هيچ نگويد تا به واسطه حصايد السنه خويش ، مستوجب قطعيّت نار و فضيحت عار نگردد ؛ و امّا فعلى چنان كه در اصلاح ^۳ ذات البين و صيانت جرم و حفظ اموال و نفوس امم و ضبط امانات و اجراى سياسات شرعيه ، به هرچه مقدور شود ، اقدام نمايد و در دفع شرور و رفع فسق و فجور ، بدانچه ميسّر باشد ، سعى كند و در انجام مهام مسلمين به قدر الوسع ، بذل ^۴ جهد كند و به مقدار استطاعت ، صرف اموال در مصارف استحقاق نمايد و اين را شعب است ؛ چون خيرات مشهوره ، از بناى قنطَره و رُباط و زَوايا و مساجد و تعمير بقاع الخير و اجراى اَنهار ^۵ و حفر آبار و غيرها ؛ و چون تصدّقات معروفه از اطعام جايع و اكساى عارى و امثالها ، و اگر تفصيل اين جمله كرده آيد ، به اسهاب ^۶ منجر گردد و از اداى مقصود ، باز مانَد و بدان كه خيرالأنام ـ عليه الصّلاة والسّلام ـ فرمود كه: «خير النّاس من ينفع النّاس ^۷ و شرّ النّاس من يضرّ النّاس» . ^۸ يعنى ^۹ بهترينِ عالميان نزد خداوند عز و جلآن كسى است كه فايده رسانَد به بندگان خداى تعالى ^۱۰ و بدترينِ آدميان نزد خداوند ـ جلّ و علا ـ آن كسى است كه بدى رسانَد به بندگان خداى و كلام نبوى عليه السلامكه: «لا ضرّ و لا إضرار ^۱۱ في الإسلام» ^۱۲ نيز مُثبِت همين معنى است و هم در خبر است كه آن حضرت فرمود كه: «خداوند ـ تبارك و تعالى ـ يارى بنده خود ، آن قدر مى كند كه بنده ، يارى