خلق ناپسنديده حاصل شود و از اين جاست كه گفته اند:

نظم

توسط إذا ما شئت أمرا فإنّهكلا طرفي قصد الاُمور ذميم
و ما طرفين اجناس اربعه را بيان كنيم تا هم مقياسى بوَد در استعلام اطراف انواع و نيز از اطناب مملّ ^۱
محفوظ مانَد .
امّا عفّت را طرف افراطش «شَره» بوَد و آن ، ولوع بوَد بر لذّات زيادت از مقدارِ واجب ، و طرف تفريطش خُمود ^۲ بوَد و آن ، سكون است از حركت در طلب لذّات ضرورى كه شرع و عقل در اقدام بر آن ، رخصت داده باشد ، از روى ايثار ، نه از راه نقصان خلقت .
و امّا شجاعت را طرفِ افراطش تهوّر ^۳ بوَد ^۴ و آن ، اقدام بوَد بر آنچه اقدام كردن بر آن ، جميل نبوَد و طرف تفريطش جُبْن بوَد و آن ، حذر كردن بود از چيزى كه حذر از آن ، محمود نبوَد .
اما حكمت را طرف افراطش سَفَه بوَد و آن ، استعمال قوّت ^۵ فكرى بوَد در آنچه واجب نبوَد يا زيادت ^۶ بر مقدارِ واجب و بعضى آن را «گربزى» ^۷ خوانند و طرف تفريطش بُله بوَد و آن ، تعطيل اين قوّت ^۸ بود از روى ارادت ، نه از خلقت .
امّا عدالت را طرفِ افراطش ظلم بوَد و آن ، تحصيل وجوه معانى اش ^۹ بوَد از وجوه ذميمه و طرف تفريطش انظلام بوَد و آن ، تمكين دادن طالب اسباب معاش بوَد از غصب ^۱۰ و نهب و انقياد نمودن در فرا گرفتن آن ، بى استحقاق ؛ بلكه به طريق مذلّت و سبب آن كه وجوه توصّل به اموال و اقوات و غير آن ، بسيار است .