كشيدن خلق نزد پادشاه ، هركه جُرّه اى از عمل من با آن تُحَف نياورده باشد ، پيشكش او قبول نباشد . بر اين موجب ، حكم شد . ^۱ چون محلّ جشن نزديك شد ، هر كس ^۲ مى فرستاد و جُرّه اى مى خريد ، به هرچه او بها مى كرد . وزير غلامى بفرستاد كه تا جرّه اى خَرَد . ^۳ فخّار ، زياد ^۴ بها كرد . غضب نمود و نزد وزير رفت . وزير در خشم شد و سفاهتِ بسيار كرد و گفت: نمى خرم .
لحظه اى شد . دانست كه اگر جُرّه اى همراه نبوَد ، ^۵ البتّه بيلاك قبول نخواهد بود و هركه را بيلاك قبول نشد ، معزول گردد . باز كس فرستاد و تهديدات نمود . فخّار سوگند خورد ^۶ كه تا وزير نيايد و هر بها كه من گويم ، ندهد ، جُرّه اى ^۷ ندهم . چون حال با وزير گفتند ، چاره نداشت . ^۸ برخاست و به غضب تمام ، به دكّان ^۹ آمد و به هر بها كه مى خواست تا بخرد ، فخّار زياد ^۱۰ از آن بها مى كرد و وزير ، غضب مى نمود تا حال ^۱۱ به جايى رسيد كه فخّار ، سوگند خورد كه تا وزير او را بر دوش خود سوار نسازد و به ^۱۲ نزد پادشاه نَبَرد ، جُرّه اى بدو ندهد و چون وزير دانست كه فايده ^۱۳ نيست ، قبول كرد و صباح ، او را بر دوش گرفت و جُرّه ^۱۴ به دست و ^۱۵ نزد پادشاه رفت . ^۱۶ چون به نزد ^۱۷
تخت رسيدند ، ^۱۸ فخّار فرياد برآورد و گفت: پادشاها! آنچه من گفتم و وزير ، قبول نكرد ، برهانش اينك بنمودم . اگر وزير ، خوى بد پيش نمى آورد و در معامله ، همچو ^۱۹ ديگر مردم ، ^۲۰ عمل مى كرد ، مَركبِ همچو ^۲۱ من ذليلى نمى شد . پادشاه را خوش آمد و او را به وزارت نصب ^۲۲ كرد ^۲۳ و وزير اوّل را عزل ^۲۴ فرمود و