جذب انتفاع ^۱ و شوق ^۲ تسلّط ارتفاع در فضاى قلوب ايشان ، حرارت ميل ازاله آن مرض را از طبيعت ايشان ، باز دارد و وابل مضمون ^۳«خلطوا عملاً صالحا وآخر سيّئا »^۴ بر اراضى سنوح اعمال ايشان بارَد و در بستان سراى مال ايشان ، شقايق «عسى اللّهُ أن يتوبَ عليهم »^۵ بشكفاند .
قسم سيوم ^۶ آنهايند كه ^۷ به مدد تأييدات الهى و توفيقات نامتناهى ، دماغ جانشان از استنشاق نسايم شمايم عطربيز اَزهار شجره «حسِّنوا أخلاقكم» ^۸ معطّر شده و ديده جنانشان ^۹ از استقبال رياح كحل آميز وادى مقدّس «ادفع بالّتي هي أحسن السيئة »^۱۰ منوّر گشته و در حين اظلاع بر وجود سموم اخلاط خلال ^۱۱ رديّه به استعمال ترياق استبدال ، مبادرت نمايند و بر وفق رفقِ شربت تبديل هر يك به ضدّ آن چشانند و به ارادت عقلى ، از آن تجنّب فرمايند و خود را از زمره «اُولئك على هدىً من ربّهم و اُولئك هم المفلحون »^۱۲ گردانند و علامت صحّت روح آن است كه به آداب شرع ، مؤدّب گردند و جميع امور و اعمال ايشان ، به موجب رضا و فرمان حضرت منّان ـ عزّ اسمه ـ باشد ^۱۳ و از اين جاست كه چون از عايشه ـ رضي اللّه عنها ـ ^۱۴ از خُلق حضرت محمّد ـ عليه الصّلاة ـ ^۱۵ سؤال كردند ، فرمود كه: ^۱۶ «كان خلقه القرآن» ؛ ^۱۷ يعنى هرچه حضرت حق ـ جلّ و علا ـ در كلام مجيد به آن ^۱۸ امر فرموده است ، آن را خوى و عادت گردانيده بود ، چنان كه از آن ، نمى شكيفتى و هرچه در قرآن كريم از آن نهى فرموده ، چنان از آن بيگانه گشته بود كه نام او نخواستى شنيدن و از اين جهت بود كه حضرت اللّه تعالى ، به هيچ چيزى از نعمت هاى خويش بر حضرت پيغمبر عليه السلامچنان