يحب المحسنين » ^۱ با نصيب آيد و در سِلك مقبولان «إنّ مِن أحبّكم إليّ أحسنكم أخلاقا» ^۲ متحرّز ^۳ شود ، چه ، نفس انسانى را خاصيّتى است كه هرگاه عنان ميل او را به جانب اهواى طبيعت مصروف فرمايند ، شهوات فاسده ، لحظةً فلحظةً ، سرِ او را به سمت اَسفلِ رذايل ، مايل گردانند و اغشيه ضلالت را ^۴ ميان او و اضواى هدايت ، حايل گردانند و به طريق انتكاس و انعكاس ، او را از درجه عاليه ادراكات معانى ، در قعر ظلمت آباد شواغل جسمانى اندازند تا آن كه معقود ^۵ اغلالِ عِقاب و مطرود درگاه ربّ الأرباب گردد و چون عنان ميل او را به طرف درك معارف روحانى معطوف گردانند ، شوقى كه در عين ثابته او به نيل كمال مركوز است ، او را از مرتبه اى به مرتبه اى مى آورد و از افقى به افقى مى رسانَد تا آن كه پرتو نور تجلّى الهى بر او تابد و به انوار اشراقات خورشيد الهامات ، منوّر شود و به حيات ابدى ، فايز گردد و صاحب او به عزّ رتبه مقرّبان درگاه حضرت صَمَديّت رسد و از اين جاست كه گفته اند:

نظم

هي النّفس إن تهمل^۶تلازم حساسةوإن تبعت نحو الفضائل تلهج
اى آن كه خلاصه چهار اركانىبشنو سخنى ز عالم روحانى
ديوى و ددى و مَلَكى انسانىدر توست ، هرآنچه مى نمايى آنى

الحديث الثّامن

۰.قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله:^۷ «مِن حسن إسلام المرء تركُه ما لا يعنيه» . ^۸

واضع شرع اكرم ، ممهّد سياست اَقوَم ، هادى هُدى ، نبىّ مجتبى ـ عليه الصّلاة