عفّت ببندد و آتشِ حرص را به آب قناعت بنشاند و به مَعوَل خلاف ، سرِ ثُعبان نفس را بكوبد و به قوّت تزكيه و تذهيب اخلاق ، باطن را از كدورت اوصاف ذميمه ، صافى سازد و در عين الحيات توكّل ، از خبايث طمع و آز ، غسل برآورد و نفس خسيس مكّار را ^۱ از راه جفا به طريق عذر و وفا خواند و به تسبيح و استغفار و انابت و ذكر و توجّه و طاعت در دولت خانه نجات ^۲ مى كوبد كه «من قرع على الباب ، يوشك أن يفتح له» . ^۳

[ مصرع]

همّتى ^۴ در بسته ام باشد كه اين در وا شود
امّا زكات به دو معنى آمده: يكى طهارت و تزكيه است ، چنانچه در كلام مجيد واقع است كه «خذ من أموالهم صدقةً تطهّرهم و تزكّيهم » ؛ ^۵ چه ، حضرت عزّت ، پاك مى گردانَد نفْس انسان را از دَنَس بخل و خسّت ضنّت ^۶ و دنائت شحّ ، و دل را از حبّ دنيا به واسطه بذل مال و صرف آن به مصرفى كه باذل را نمى نمايد كه نفعى يا عوضى بدو لاحق مى شود ، در حال و معنى ديگر ، نموّ است يا به حَسَب مال كه آن اعظم و اُولى است ، چنانچه كلام ملك علاّم از آن خبر مى دهد كه: «و ما أنفقتم من شيءٍ فهو يُخلفه »^۷ و در حديث قدسى ^۸ «أنفِقْ يا ابن آدم ، اُنفق عليك» ، ^۹ تصريح است به بذل مال در راه حق ^۱۰ و اخذ عوض ؛ چه ، ^۱۱ هرگاه بنده به قدر عبوديّت خود در راه خداى عزّ و جلّ ، صرف مال كند ، حضرت ^۱۲ اللّه ^۱۳ تعالى ، به قدر عظمت و الوهيّت خويش ،