الحديث الحادي عشر

۰.قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله^۱:قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله ^۲ : «أحبُّ المؤمنين إلى اللّه تعالى مَن نَصَبَ نفسَه في طاعة اللّه ، و نصَح لعباده ، و كمل عقله ، و نصح نفسَه و أبصر ، و عَمِل به أيّام حياته فأفلح» . ^۳

سرخيل رسل و انبيا ، سلطان اتقيا و اوليا ، خاصّ حضرت كبريا ، خواجه بى كبر و ريا ـ عليه صلوات اللّه عزّوعلا ـ مى فرمايد كه: سزاوارترين مؤمنان به مغفرت و مثوبت و رحمت اللّه تعالى آن كسى است كه نصب كند نفس خود را در طاعت خداى عز و جل و نصيحت دينى كند برادران مؤمن را و در تكميل عقل خويش ، سعى نمايد و نفس بدفرماى خود را به مزراق نصيحت سركوفته دارد و از سر حبرت بدين امور قيام نموده ^۴ ، مدّت العمر بر همين نهج گذراند . و لفظ «فأفلح» از براى تبيين مآل اين افعال و توضيح حال صاحب ^۵ اين احوال است كه آن كو بدين اعمال موفّق گشت ، از بليّات عقبى رستگار شد ^۶ .
اى سعادتمند! ^۷ خواجه ـ عليه الصّلاة والسّلام ـ خبر مى دهد سالكان مسالك سداد و طالبان منازل رشاد ^۸ را از استحصال مآرب اُخرى و تقرّب حضرت مولى ـ عزّاسمه ـ به وسيله چند چيز . يكى ^۹ آن كه همگى وجود خويش را بايد كه مستغرق بحر عبادات و داماء طاعات ^۱۰ گردانند ^۱۱ ؛ چه جميع مراتب و مقامات شريفه و منازل و درجات عاليه و تمامى سعادات ^۱۲ اخروى و نعيمات سرمدى ، نتيجه طاعات و ثمره