584عليكم لإنجاح الحوائج بكتمانها فإن كل - الشهاب في الحكم و الآداب

امام سجاد علیه السلام

لَمّا صَبَّحَتِ الخَيلُ الحُسَينَ عليه السلام ، رَفَعَ يَدَيهِ وقالَ : اللّهُمَّ أنتَ ثِقَتي في كُلِّ كَربٍ ، ورَجائي في كُلِّ شِدَّةٍ ، وأنتَ لي في كُلِّ أمرٍ نَزَلَ بي ثِقَةٌ وعُدَّةٌ ، كَم مِن هَمٍّ يَضعُفُ فيهِ الفُؤادُ ، وتَقِلُّ فيهِ الحيلَةُ ، ويَخذُلُ فيهِ الصَّديقُ ، ويَشمَتُ فيهِ العَدُوُّ ، أنزَلتُهُ بِكَ وشَكَوتُهُ إلَيكَ ، رَغبَةً مِنّي إلَيكَ عَمَّن سِواكَ ، فَفَرَّجتَهُ وكَشَفتَهُ ، وأنتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعمَةٍ ، وصاحِبُ كُلِّ حَسَنَةٍ ، ومُنتَهى كُلِّ رَغبَةٍ .

ـ از امام زين العابدين عليه السلام ـ: صبح [عاشورا] ، چون امام حسين عليه السلام چشم گشود ولشكر را ديد ، دستانش را بالا برد و گفت : «خداوندا! تو تكيه گاه من در هر سختى و اميد من در هر گرفتارى هستى. در هر امرى كه بر من درآمده ، تو تكيه گاه و ساز و برگِ منى . بسى پريشانى كه دل ، در آن سست مى شود و چاره ، اندك مى گردد و دوست ، انسان را وا مى گذارد و دشمن ، شماتت مى كند و من ، از سرِ رغبت به تو ، و نه ديگران ، شكايتش را نزد تو آورده ام و تو در آن ، برايم گشايش داده اى و آن را برطرف ساخته اى . تويى ولىّ هر نعمت و صاحب هر نيكى و نهايت هر مقصود» .

الإرشاد : ج 2 ص 96

>متون حديث>تك نگاريهای موضوعی

تعداد بازدید : 91712

الشهاب في الحكم و الآداب - صفحه 121

۵۸۴.عليكم لإنجاح الحوائج بكتمانها؛ فإنّ كُلّ ذي نِعمة مَحسود. ^۱

۵۸۵.عذاب القبر من النميمة و الغيبة و الكذب. ^۲

۵۸۶.عليكم بحسن الخلق ؛ فإنّ حَسَنَ الخلق في الجنة لا محالة، وإيّاكم و سوء الخلق ؛ فإنّ سيّئ الخلق في النار لا محالة. ^۳

۵۸۷.عَجبتُ لِمَن يتكبَّر و قد خرج من مَخرج البول مرَّتين! ^۴

۵۸۸.عليك بقراءة القرآن؛ فإنّ قراءته كفّارَة الذنوب ^۵ . ^۶

۵۸۹.عجبت لِمَن أيقن بالموت كيف يفرح! ^۷

۵۹۰.عجبت لِمَن أيقن بالنار كيف يضحك! ^۸

۵۹۱.عجبت لِمَن أيقن بالجنّة كيف لا يعمل الحَسَنات! ^۹

۵۹۲.عَجبت لِمَن أيقن بالحِساب كيف يَعملُ السيئات! ^۱۰

1.بحار الأنوار ، ج ۷۳ ، ص ۲۵۶ ، ح ۲۶.

2.مستدرك الوسائل ، ج ۹ ، ص ۱۲۱ ، ح ۱۰۴۲۱ ؛ بحار الأنوار ، ج ۷۵ ، ص ۲۵۹ ، ح ۵۳ .

3.صحيفة الرضا عليه السلام ، ص ۱۵۰ ، ح ۸۶ ؛ مشكاة الأنوار ، ص ۲۲۳ ؛ وسائل الشيعة ، ج ۸ ، ص ۵۰۶ ، ح ۱۷ و ج ۱۱ ، ص ۳۲۴ ، ح ۷ ، مسند زيد بن علي ، ص ۴۷۳.

4.البداية و النهاية ، ج ۸ ، ص ۳۵۲ و ۳۶۰ ؛ الكامل للمبرّد ، ج ۱ ، ص ۷۵ ، ح ۱۰۴.

5.في «د» : للذنوب .

6.مستدرك الوسائل ، ج ۴ ، ص ۲۵۷ ، ح ۴۶۳۷ ؛ بحار الأنوار ، ج ۹۲ ، ص ۱۷ ، ح ۱۸.

7.صحيفة الرضا عليه السلام ، ص ۲۵۴ ، ح ۱۸۰ ؛ الكافي ، ج ۲ ، ص ۵۹ ، ح ۹ ؛ تهذيب الأحكام ، ج ۹ ، ص ۲۷۶ ، ح ۱۰۰۱ ؛ قرب الإسناد ، ص ۳۷۵ ؛ تفسير نورالثقلين ، ج ۳ ، ص ۲۸۴ ، ج ۱۶۰ ، ح ۱۷۸ و ۱۸۲ ؛ وسائل الشيعة ، ج ۱۱ ، ص ۱۵۹ ، ح ۸ ؛ تفسير العياشي ، ج ۲ ، ص ۳۳۹ ، ح ۶۷ ؛ مسند زيد بن علي ، ص ۴۴۷ ؛ الدرالمنثور ، ج ۶ ، ص ۳۴۱ ؛ كنز العمال ، ج ۱۶ ، ص ۱۳۳ ، ح ۴۴۱۵۸.

8.معاني الأخبار ، ص ۳۳۴ ؛ الخصال ، ص ۵۲۵ ؛ تفسير نورالثقلين ، ج ۳ ، ص ۲۸۳ ، ح ۱۵۹ ؛ بحار الأنوار ، ج ۱۳ ، ص ۲۸۶ ، ح ۲ و ج ۷۲ ، ص ۱۰۲ ، ح ۸۹ ؛ وفي الأخيرتين «يذكر» بدل «أيقن» ؛ كنز العمال ، ج ۱۶ ، ص ۱۳۳.

9.كنز العمال ، ج ۱۵ ، ص ۹۳۷ ، ح ۴۳۶۱۰.

10.عيون الأخبار ، ص ۲۰۹ ؛ البداية والنهاية ، ج ۱ ، ص ۳۴۷ ؛ مسند زيد بن علي ، ص ۴۴۷ ؛ أخرجه البيهقي في شعب الإيمان في قوله تعالى : «و كان تحته كنز لهما» قال : كان لوحاً... عجباً الخ ، و أخرجه ابن مردويه و ابن عساكر بألفاظ. كنز العمال ، ج ۱۶ ، ص ۱۳۳ ، و مجالس مفيد ص ۱۰ و صحيفة الرضا عليه السلام ، ص ۳۵ ؛ الدر المنثور ، ج ۴ ، ص ۲۳۵ و ج ۶ ، ص ۳۴۱ أخرجه الخرائطي في قمع الحرص ؛ تفسير نورالثقلين ، ج ۳ ، ص ۲۸۹ ، ح ۱۸۵ و ج ۵ ، ص ۵۶۲ ؛ صحيفة الرضا عليه السلام ، ص ۲۵۴ ، ح ۱۸۰ ؛ بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۴۵۰ ، ح ۱۳ و ج ۱۳ ، ص ۲۹۵ ، ح ۱۱ و ج ۷۳ ، ص ۹۵ ، ح ۷۶ و ج ۷۸ ، ص ۴۵۰ ، ح ۱۳ ؛ معاني الأخبار ، ص ۳۳۴ ؛ الخصال ، ص ۵۲۵ ؛ عوالي اللئالي ، ج ۱ ، ص ۹۴.