1034لا سهر إلا في ثلاث تهجد - الشهاب في الحكم و الآداب

امام سجاد علیه السلام

لَمّا صَبَّحَتِ الخَيلُ الحُسَينَ عليه السلام ، رَفَعَ يَدَيهِ وقالَ : اللّهُمَّ أنتَ ثِقَتي في كُلِّ كَربٍ ، ورَجائي في كُلِّ شِدَّةٍ ، وأنتَ لي في كُلِّ أمرٍ نَزَلَ بي ثِقَةٌ وعُدَّةٌ ، كَم مِن هَمٍّ يَضعُفُ فيهِ الفُؤادُ ، وتَقِلُّ فيهِ الحيلَةُ ، ويَخذُلُ فيهِ الصَّديقُ ، ويَشمَتُ فيهِ العَدُوُّ ، أنزَلتُهُ بِكَ وشَكَوتُهُ إلَيكَ ، رَغبَةً مِنّي إلَيكَ عَمَّن سِواكَ ، فَفَرَّجتَهُ وكَشَفتَهُ ، وأنتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعمَةٍ ، وصاحِبُ كُلِّ حَسَنَةٍ ، ومُنتَهى كُلِّ رَغبَةٍ .

ـ از امام زين العابدين عليه السلام ـ: صبح [عاشورا] ، چون امام حسين عليه السلام چشم گشود ولشكر را ديد ، دستانش را بالا برد و گفت : «خداوندا! تو تكيه گاه من در هر سختى و اميد من در هر گرفتارى هستى. در هر امرى كه بر من درآمده ، تو تكيه گاه و ساز و برگِ منى . بسى پريشانى كه دل ، در آن سست مى شود و چاره ، اندك مى گردد و دوست ، انسان را وا مى گذارد و دشمن ، شماتت مى كند و من ، از سرِ رغبت به تو ، و نه ديگران ، شكايتش را نزد تو آورده ام و تو در آن ، برايم گشايش داده اى و آن را برطرف ساخته اى . تويى ولىّ هر نعمت و صاحب هر نيكى و نهايت هر مقصود» .

الإرشاد : ج 2 ص 96

>متون حديث>تك نگاريهای موضوعی

تعداد بازدید : 91724

الشهاب في الحكم و الآداب - صفحه 173

۱۰۳۴.لا سهر إلّا في ثلاث: تهجُّد بالقرآن؛ أو طلب علم؛ أو عروس تهدى إلى زوجها. ^۱

۱۰۳۵.لا تتّخذوا ظهور الدوابّ كراسيَ ؛ فرُبَّ دابّة خير من راكبها ، وأطوع للّه تعالى ، وأكثر ذكرا. ^۲

۱۰۳۶.لا تقوم الساعة حتى يطرف الفاجر ، و يعجز المنصف ، و يقرب الماجن ، و يكون للعباد استطالة على الناس ، و تكون الصدقة مغرما و الأمانة مغنماً والصلاة منّا . ^۳

۱۰۳۷.لا خير في العيش إلّا لمستمع واع وعالم ناطق. ^۴

۱۰۳۸.لا يجتمع الزنى والخير في بيت. ^۵

۱۰۳۹.لا يقبل اللّه إيمان رجل إلّا بولاية علي عليه السلام والبراءة من أعدائه.

۱۰۴۰.لا تستخفّوا بفقراء شيعة عليّ و عترته من بعده ؛ فإنّ الرَّجل منهم ليشفع في مثل رَبِيعة و مُضَر. ^۶

۱۰۴۱.لا تخالطنّ أحداً من العلويين ؛ فإنّك إن خالطتهم مقتَّ الجميع ، ولكن أحبّهم بقلبك.

۱۰۴۲.لا يكون في الدنيا مؤمن إلّا وله جار يؤذيه. ^۷

1.روضة الواعظين ، ص ۶ ؛ بحار الأنوار ، ج ۱۰۲ ، ح ۱۹.

2.دعائم الإسلام ، ج ۱ ، ص ۳۴۷ ؛ مسند ابن حنبل ، ج ۳ ، ص ۴۴۱ ؛ مستدرك الحاكم ، ج ۱ ، ص ۴۴۴ ؛ السنن الكبرى ، ج ۵ ، ص ۲۵۵ ؛ الدر المنثور ج ۴ ، ص ۱۱۱ ؛ مستدرك الوسائل ، ج ۸ ، ص ۲۵۹ ، ح ۲ و ص ۲۶۰ ، ح ۵ ؛ سنن الدارمي ، ج ۲ ، ص ۲۸۶ ؛ مجمع الزوائد ، ج ۸ ، ص ۱۰۷ ؛ بحار الأنوار ، ج ۶۴ ، ص ۲۱۰ ، ح ۱۶.

3.بحار الأنوار ، ج ۶ ، ص ۳۱۵ ، ح ۲۸ ؛ الكافي ، ج ۸ ، ص ۶۹ ، ح ۲۵.

4.روضة الواعظين ، ص ۶ ؛ بحار الأنوار ، ج ۲ ، ص ۶۸ ، ح ۱۸.

5.دعائم الإسلام ، ج ۲ ، ص ۴۴۸ ، ح ۱۵۶۵ ؛ مستدرك الوسائل ، ج ۱۴ ، ص ۳۲۷ ، ح ۱.

6.روضة الواعظين ، ص ۲۹۶ .

7.الكافي ، ج ۲ ، ص ۲۵۲ ، ح ۱۳ ؛ وسائل الشيعة ، ج ۸ ، ص ۴۸۶ ، ح ۱۱ ؛ كنز العمال ، ج ۱ ، ص ۱۴۶ ، ح ۷۱۶ ؛ صحيفة الرضا عليه السلام ، ص ۲۷۳ ، ح ۹ ؛ كتاب التمحيص ، ص ۳۰ ، ح ۴ ؛ بحار الأنوار ، ج ۶۷ ، ص ۲۲۶ ، ح ۳۳.