1.الفقيه ، ج ۴ ، ص ۳۷۸ ، ح ۵۷۹۴ ؛ وسائل الشيعة ، ج ۱۱ ، ص ۱۰۲ ، باب جواز مخادعة أهل الحرب ؛ مستدرك الوسائل ، ج ۹ ، ص ۹۴ ، ح ۱۰۱۳۱۶ ؛ مسند أحمد ، ج ۱ ، ص ۹۰ ؛ و ج ۳ ، ص ۲۲۴ ؛ صحيح البخاري ، ج ۴ ، ص ۲۴ ؛ و ج ۸ ، ص ۵۲ ؛ صحيح مسلم ، ج ۳ ، ص ۱۱۴ ؛ و ج ۵ ، ص ۱۴۳ ؛ سنن ابن ماجة ، ج ۲ ، ص ۹۴۵ ، باب الخدعة في الحرب ، سنن أبي داوود ، ج ۱ ، ص ۵۹۳ ، باب المكر في الحرب ؛ سنن الترمذي ، ج ۳ ، ص ۱۱۲ ، ح ۱۷۲۶ ؛ السنن الكبرى ، ج ۷ ، ص ۴۰ ؛ مجمع الزوائد ، ج ۵ ، ص ۳۲۰ ، باب الحرب خدعة.

2.الفقيه ، ج ۴ ، ص ۳۷۹ ، ح ۵۷۹۷ ؛ روضة الواعظين ، ص ۴۶۹ ؛ مشكاة الأنوار ، ص ۱۷۴ ؛ مستدرك الوسائل ، ج ۹ ، ص ۳۱ ، ح ۱۰۱۲۱ ؛ كنز العمال ، ج ۳ ، ص ۵۵۰ ، ح ۷۸۴۵. وفي جميع المصادر جاء بلفظ «المنطق» بدل «النطق» .

3.الفقيه ، ج ۴ ، ص ۳۷۹ ، ح ۵۷۹۸ ؛ شرح شهاب الأخبار ، ص ۶۶ ؛ بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۲۵۱ ، كنز العمال ، ج ۹ ، ص ۳۸ ، ح ۲۴۸۲۲ و ۲۴۸۲۳ ؛ وفي جميع المصادر: كأسنان.

4.الفقيه ، ج ۴ ، ص ۳۷۷ ، ح ۵۷۸۴ ؛ الإرشاد ، ج ۱ ، ص ۱۳۰ ؛ إعلام الورى ، ص ۱۱۵ ؛ تفسير القمي ، ج ۱ ، ص ۲۸۸ ؛ بحار الأنوار ، ج ۱۹ ، ص ۱۹۱ ؛ مسند أحمد ، ج ۱ ، ص ۲۰۷ ، مجمع الزوائد ، ج ۶ ، ص ۱۸۰ ؛ كنز العمال ، ج ۱۰ ، ص ۳۸۶ ، ح ۲۹۹۱۷.

5.مجمع البيان ، ج ۳ ، ص ۲۷۶ ؛ خصائص الوحي المبين ، ص ۲۴۸ ؛ كشف الغمّة ، ج ۱ ، ص ۳۱۶ ؛ كشف اليقين ، ص ۳۹۶ ؛ نهج الحق ، ص ۱۹۵ ؛ الصراط المستقيم ، ج ۱ ، ص ۲۲۸ ؛ بحار الأنوار ، ج ۴۰ ، ص ۷۸ ؛ كنز العمال ، ج ۱۱ ، ص ۶۰۸ ، ح ۳۲۹۴۴ . في «د» : + «عليه السلام» .

6.الفقيه ، ج ۲ ، ص ۵۶۴ ، ح ۳۱۵۵ ؛ وسائل الشيعة ، ج ۱۰ ، ص ۲۷۳ ، ح ؛ الموطأ ، ج ۲ ، ص ۸۹۱ ، ح ۱۴ ؛ مسند أحمد ، ج ۶ ، ص ۵۶ و ۵۷ و ۲۲۲ ؛ صحيح البخاري ، ج ۷ ، ص ۱۶۰ ؛ صحيح مسلم ، ج ۴ ، ص ۱۱۹ ؛ السنن الكبرى ، ج ۳ ، ص ۳۸۲ ؛ مجمع الزوائد ، ج ۳ ، ص ۳۰۴ ؛ كنز العمال ، ج ۱۲ ، ص ۲۴۴ ، ح ۳۴۸۷۵.