36) از اين كتاب نقل شده است .
ح : كمال الدين ، يك حديث (حديث 20) از اين كتاب نقل شده است .
ط : مجمع البيان ، يك حديث (حديث 35) از اين كتاب نقل شده است .
و براى حديث دوازدهم مصدرى ذكر نشده است .

ويژگى هاى شرح

اين شرح ويژگى هايى دارد كه اهم آنها عبارت اند از :
1. شارح در ضمن شرح احاديث ، احاديث متعدّد ديگرى را نيز آورده است ، كه گاهى منابع آنها را ذكر مى كند ، ولى غالبا براى آنها مصدرى نقل نمى نمايد .
2. شارح براى توضيح وشرح مطالب ، از كتاب هاى ديگران نيز استفاده نموده است كه گاهى بدان تصريح مى كند ، مانند بحار الأنوار كه فراوان از آن نام مى برد و گاهى نيز به وجود مطلبى در برخى كتب اشاره نموده ، ولى نامى از آنها نمى برد ، مانند حقّ اليقين علاّمه مجلسى .
3. همان گونه كه گذشت ، وى به شدّت تحت تأثير سيّد كاظم رشتى واستادش شيخ احمد احسايى است و فراوان از اين دو ، نقل قول قول هايى مى كند كه البتّه در هيچ جا به اسم شيخ تصريح ننموده است ، ولى غالبا با تعبير «الشيخ الأجلّ» از وى ياد مى كند . گاهى نيز با تعبير مبالغه آميز «الشيخ الأجلّ الأكرم الأوحد» او را ستوده است . در شرح حديث 28 به آنچه از شيخ احسايى نقل كرده اكتفا نموده و خود مطلبى بر آن نيفزوده است .
در نقل قول از سيّد كاظم رشتى نيز از تعبير «سيّدنا الاُستاذ» استفاده مى كند كه گاهى در كنار اين تعبير از برخى كتاب هاى وى ياد مى نمايد.
4. گاهى شارح ، مطلبى را به اختصار ذكر مى كند و تفصيل آن را به ديگر كتاب هاى خويش ارجاع مى دهد ، آن گونه كه در بحث بداء در