۱۵۶.امام صادق عليه السلام :مرا حاجت به پروردگارم افتاد . پس در نيمه روز به مسجد رفتم ، و هرگاه حاجتى داشته باشم ، اين گونه عمل مى كنم .
۱۵۷.امام صادق عليه السلام ـ به مِسمَع ـ :اى مِسمَع ! چه چيز ، هر يك از شما را باز مى دارد كه چون غمى از غم هاى دنيا بر او وارد مى گردد ، وضو بگيرد ، سپس به مسجد بيايد و دو ركعت نماز بگزارد و در آن ، خدا را بخواند؟ آيا نشنيده اى كه خداوند مى فرمايد : «از شكيبايى و نماز ، مدد جوييد» ؟» .
۱۵۸.امام صادق عليه السلام :آن چنان كه هر يك از شما ، هنگام بيمارى نزد پزشك مى رود و مبلغى به وى مى پردازد و نيز در حال نياز به زمامدار ، به دربان پيشكشى مى دهد ، اگر در زمان گرفتارى ، به خداى متعال پناه ببرد و وضو سازد و كم يا بيش صدقه دهد و سپس وارد مسجد شود و دو ركعت نماز بگزارد و حمد و ثناى الهى را به جاى آورد و بر پيامبر و اهل بيتش درود بفرستد و بگويد : «خدايا ! از بيمارى ام تن درستى و از سفرم ، بازگشت و از آنچه از آن ترسانم ، مرا سلامت عطا فرما» ، خداى متعال ، حاجتش را برمى آورد . اين ، سوگند واجب خداوند است كه با شكرگزارى بنده ، تحقّق مى پذيرد .
