نكته را مى توان به عنوان اصول فرهنگ معمارى اسلامى مسجد ، از آنها استنباط كرد :
الف ـ پيش بينى ظرفيت مورد نياز آيندگان
نخستين نكته اى كه در برخى از روايات به آن اشاره شده ، اين است كه در ساختن مسجد ، نبايد تنها نياز فعلى مردم را در نظر گرفت ؛ بلكه بايد حتّى الامكان ، نياز آيندگان را نيز مدّ نظر داشت تا كمتر نياز به تخريب آن براى توسعه پديد آيد ، چنان كه روايت شده است :
إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله أتى عَلى قَومٍ مِنَ الأَنصارِ و هُم يَبنونَ مَسجِدا لَهُم ، فَقالَ : أوسِعوهُ تَملَؤوهُ .۱پيامبر خدا ، بر گروهى از انصار كه براى خود مسجدى مى ساختند ، وارد شد و فرمود : «وسيع و جادار بنايش كنيد كه [درآينده] آن را پُر خواهيد كرد» .
ب ـ رعايت سادگى
رواياتى كه مسجدسازى پيامبر خدا را توصيف مى كنند ۲ يا از آراستن مسجد با طلا و نقّاشى نهى مى كنند ، ۳ در واقع ، به لزوم رعايت اصل سادگى در معمارى مسجد ، اشاره دارند .
به ديگر سخن ، بهره گيرى از هنر در معمارى مسجد ، اگر صرفا براى ايجاد جاذبه ظاهرى باشد و با فلسفه پايه گذارى مسجد همسو نباشد ،