۲۳۱.تنبيه الغافلين :درباره امام حسن عليه السلام روايت شده كه هنگام وضو گرفتن ، رنگ رُخسارش تغيير مى يافت . سببش را جويا شدند . فرمود : «مى خواهم در پيشگاه پادشاهى چيره دست بِايستم» .
هر گاه به درِ مسجد مى رسيد ، سرش را بلند مى كرد و مى گفت : «خداوندا! بنده ات بر درگاه تو ايستاده است . اى نيكوكار! اين بدكردار به حضورت آمده است ، در حالى كه به نيكوكارِ از ميان ما فرمان داده اى تا از بدكردار درگذرد . تو نيكوكارى و من ، بدكردارم . پس به زيبايىِ آنچه در نزد توست ، از زشتىِ آنچه در نزد من است ، در گذر ، اى بخشنده!» . سپس وارد مسجد مى شد .
۲۳۲.امام صادق عليه السلام :هر گاه وارد مسجد شدى ، سپاس خدا را به جاى آور و او را ثنا بگو و بر پيامبر صلى الله عليه و آله درود بفرست .
۲۳۳.امام صادق عليه السلام :هر گاه وارد مسجد شدى ، بر پيامبر صلى الله عليه و آله درود فرست ، و هنگام خارج شدن نيز چنين كن .
۲۳۴.امام صادق عليه السلام :هر كس در خانه اش نيكو وضو بگيرد و مويش را شانه كند و خود را خوش بو سازد ، سپس از خانه اش با آرامش و وقار ، خارج شود و از روى رغبت براى شركت در جماعت مسلمانان ، به مصلّا برود ، قدمى بر نمى دارد و بر زمين نمى گذارد ، مگر آن كه حَسَنه اى برايش نوشته مى شود و گناهى از وى پاك مى گردد و درجه اى بالا برده مى شود .
و هر گاه درون مسجد برود و بگويد «به نام خدا و با يارى جستن از خدا و بر دين پيامبر خدا ، و از سوى خدا و به سوى خدا ، و آنچه خدا بخواهد كه هيچ نيرويى جز نيروى خدا نيست . خداوندا! درهاى رحمت و آمرزشت را به رويم بگشا و درهاى ناخشنودى و خشمت را بر من فرو بند . خداوندا! آرامش و گشايش ، از توست . خداوندا! روز و شبم به سوى تو در چرخش است و من ، به اميد برخوردارى از رحمت و خشنودى تو ، و دور ماندن از ناخشنودى تو ، در پيشگاهت زانو بر زمين زده ام . خداوندا! از تو آرامش و آسايش و گشايش مى طلبم» و سپس بگويد «خداوندا! من به مدد محمّد و على ، امير مؤمنان ، به تو روى آورده ام . پس مرا از آبرومندترين كسانى قرار ده كه به وسيله آن دو به تو رو آورده اند و در زمره نزديك ترين كسانى به شمار آور كه به سبب آن دو به تو تقرّب جسته اند و مرا به خاطر آن دو ، به خود نزديك فرما و از خود ، دور مساز . آمين ، اى پروردگار جهانيان!» ، آن گاه با امام جماعت ، نماز را آغاز كند ، پيش از اين كه امام ، نماز را به پايان ببرد ، خدا او را مى آمرزد و بهشت را بر وى حتمى مى گردانَد .
