۳۶۳.امام صادق عليه السلام :هيچ گرفتارى نيست كه به مسجد سَهْله در آيد و ميان نماز مغرب و عشا ، در آن دو ركعت نماز بگزارد و خدا را بخواند ، جز آن كه خداوند در گرفتارى وى ، گشايشى پديد آورد .
۳۶۴.امام صادق عليه السلام :در كوفه ، مسجدى است كه به آن مسجد سَهْله مى گويند . اگر عمويم زيد به آن جا مى آمد و در آن نماز مى خواند و به خدا پناه مى آورد ، خداوند ، او را بيست سال پناه مى داد . اين مسجد ، محلّ بار افكندن آن سوار ( خضر عليه السلام ) و خانه ادريس پيامبر عليه السلام است و هرگز گرفتارى بدان وارد نمى شود كه ميان نماز مغرب و عشا به نماز بِايستد و خدا را بخواند ، مگر آن كه خداوند ، اندوهش را برطرف مى سازد .
۳۶۵.تهذيب الأحكام ـ به نقل از عبد الرحمان بن كثير ـ :از امام صادق عليه السلام شنيدم كه به ابوحمزه ثُمالى مى فرمود : «اى ابوحمزه! آيا عمويم (زيد) را در شبى كه قيام كرد ، ديدى ؟» .
گفت : آرى .
فرمود : «آيا در مسجد سُهيل ، نماز گزارد ؟» .
گفت : مسجد سهيل كجاست ؟ شايد مقصود شما مسجد سهله است ؟
فرمود : «آرى» .
[سپس] فرمود : «اگر در آن ، دو ركعت نماز مى گزارد و سپس به خدا پناه مى بُرد ، يك سال او را پناه مى داد» .
ابوحمزه گفت : پدر و مادرم فدايت باد ! اين ، مسجد سهله است ؟
فرمود : «آرى . خانه ابراهيم عليه السلام در آن است ؛ همان كه از او به سوى عَمالِقه ۱ ره سپار مى شد . خانه ادريس عليه السلام نيز كه آن جا خيّاطى مى كرد ، در آن است و در آن ، صخره اى سبزفام وجود دارد كه در آن ، تصوير همه پيامبران هست و زير صخره اى خاكى است كه خداوند ، پيامبران را از آن آفريد و معراج نيز در آن است» .
۳۶۶.قرب الإسناد ـ به نقل از علاء بن رَزين ـ :امام صادق عليه السلام به من فرمود : «آيا در مسجدى كه كنارتان است و شما آن را مسجد سهله و ما مسجد شَرى مى ناميم ، نماز مى خوانى؟» .
گفتم : آرى ، فدايتان شوم! در آن ، نماز مى خوانم .
فرمود : «به آن مسجد برو كه هيچ گرفتارى به آن جا نمى رود ، جز آن كه خداوند در گرفتارى اش گشايشى را پديد مى آورد (/ جز اين كه خداوند ، حاجتش را برآورده مى سازد) . در اين مسجد ، سنگ زِبَرجدى قراردارد كه تصوير هر پيامبر و جانشينى در آن هست» .
