۸۱.امام على عليه السلام :مسجد ، از ويرانى خود نزد پروردگارش زبان به شكايت مى گشايد و از ديدن آباد كننده اش كه مدّتى از او دور بوده و اكنون باز گشته ، شاد مى شود ، همان گونه كه هر يك از شما از رسيدن كسى كه از او دور بوده ، شادمان مى گردد.
۸۲.امام على عليه السلام :نشستن در مسجد نزد من ، از نشستن در بهشت ، نيكوتر است ؛ زيرا در بهشت ، خشنودى من فراهم است و در مسجد ، خشنودى پروردگار من .
۸۳.امام على عليه السلام :نشستن در مسجد ، پس از سپيده دم تا برآمدن آفتاب براى پرداختن به ياد خداى سبحان ، بيش از جستجوى روزى در همه سوى زمين ، مايه گشايش روزى است .
۸۴.امام على عليه السلام :
هرگز كسى كه مساجد را آباد مى سازد
و در آنها با ركوع و سجود ،
شب را به سر مى آورد ،
با كسى كه به گونه اى ستيزه جويانه باز مى گردد
و خود را از گَرد و غبار مسجد ، دور نگه مى دارد ، برابر نيست .
۸۵.امام حسن عليه السلام :اهل مسجد ، ديدار كنندگان خدايند و بر ديدار شونده است كه به ديدار كننده اش هديه بدهد .
۸۶.امام حسن عليه السلام :سه كس در همسايگى خداى متعال اند : كسى كه تنها براى خدا وارد مسجد شود ، كه چنين كسى تا زمان بازگشت ، ميهمان خداى متعال است ؛ و كسى كه فقط براى خدا به ديدار برادر مسلمانش برود ، كه چنين فردى تا وقت بازگشت از نزد او ، از ديدار كنندگان خداى متعال است ؛ و كسى كه تنها براى خدا ره سپار حج يا عمره شود ، كه چنين فردى تا زمان بازگشت نزد خانواده اش ، از باريافتگان نزد خداوند است .
